Κυριακή 16 Μαΐου 2010

ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΠΑΣΤΕΣ ΣΑΡΔΕΛΕΣ ΚΑΙ ΔΑΡΜΕΝΟΙ...

Αναδημοσίευση από Ριζοσπάστη

Αγριο ξυλοδαρμό καταγγέλλει στο «Ρ» ο Β.Α., νεαρός Πακιστανός που πιάστηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος στην προσπάθειά του να διαφύγει προς την Ισπανία, όπου βρίσκεται ο αδελφός του. «Μου έδεσαν τα χέρια και με χτυπούσαν δύο αστυνομικοί με γροθιές και κλωτσιές. Εχω πρόβλημα στη μέση μου και τους έλεγα να μη με χτυπάνε εκεί. Μου απάντησαν: Ολοι εδώ προβλήματα υγείας έχουν... Και συνέχισαν να με χτυπούν. Τρεις μέρες έμεινα στο κρατητήριο χωρίς να ξέρει κανείς πού βρίσκομαι, δεν με άφηναν να επικοινωνήσω με κανένα», λέει. Παράλληλα, καταγγέλλει τις άθλιες συνθήκες στα κρατητήρια του αεροδρομίου, την τρομοκρατία και τις βιαιοπραγίες κατά των μεταναστών, άμεσο επακόλουθο της αντιμεταναστευτικής πολιτικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ και μάλιστα στα πλαίσια του ΦΡΟΝΤΕΞ (ευρωπαϊκός κατασταλτικός μηχανισμός που δρα στα σύνορα της Ευρώπης).

Ο 23χρονος Β.Α. έμεινε στην Ελλάδα για τρία χρόνια χωρίς να καταφέρει να βγάλει άδεια παραμονής. «Δούλευα σε οικοδομές, παρά τις δυσκολίες με την υγεία μου. Για 30 - 35 ευρώ τη μέρα χωρίς ένσημα. Αν δεν έχεις χαρτιά δεν σου κολλάνε ένσημα. Αν δεν έχεις ένσημα, δεν βγάζεις χαρτιά...», σημειώνει συμπυκνώνοντας σε λίγες λέξεις την αντιμεταναστευτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της ΕΕ. Για πολύ καιρό δεν είχε δουλειά. «Σκέφτηκα να πάω στην Ισπανία, εκεί είναι ο αδελφός μου, τουλάχιστον θα είχα μια στέγη και ένα πιάτο φαΐ», λέει στον «Ρ». Ομως στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής για τη μετανάστευση, η είσοδος στις χώρες της ΕΕ επιτρέπεται μόνο σε όσους έχουν «νομιμοποιηθεί» από την αγορά, σε όσους έχουν δουλειά, σε όσους είναι αναγκαίοι για τις επιχειρήσεις. Επίσης, στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής που βλέπει τη μετανάστευση σαν «εισαγωγή» φθηνών εργατικών χεριών, στην Ελλάδα δεν μπορούσε να νοσηλευτεί και να θεραπευτεί από το πρόβλημα της υγείας του, επειδή δεν είχε χαρτιά.

Οπως τονίζει, δεν φτάνει που «δεν μπορούμε να πάμε στους συγγενείς μας, στα κρατητήρια μας κακοποιούν, μας βασανίζουν, μας τρομοκρατούν με όλους τους τρόπους. Μας έδιναν ένα μικρό μπουκαλάκι νερό για 5 άτομα! Οταν κάποιοι ζητούσαν νερό, τους έδεναν τα χέρια πίσω από το κεφάλι και τους χτυπούσαν! Επίσης, είχε τόσα άτομα εκεί μέσα - περίπου 200 άνθρωποι - που δεν χωρούσαμε όλοι ξαπλωμένοι. Να κοιμηθείτε όρθιοι, μας έλεγαν οι αστυνομικοί...».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου