ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΕΝΑΣ ΑΦΓΑΝΟΣ ΑΠΕΡΓΟΣ ΠΕΙΝΑΣ

Αναδημοσίευση από www.tvxs.gr

Έχουν περάσει 45 ημέρες συγκέντρωσης των Αφγανών προσφύγων στα Προπύλαια και οκτώ ημέρες από τις 29 Δεκεμβρίου 2010, όταν έξι Αφγανοί απεργοί πείνας αποφάσισαν να ράψουν τα στόματά τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας και έκκλησης για πολιτικό άσυλο. Ήδη ένας εξ αυτών μεταφέρθηκε χθες στο νοσοκομείο με συμπτώματα εξάντλησης. Ο πρόεδρος της Αφγανικής κοινότητας στην Ελλάδα και εκπρόσωπος του ελληνικού φόρουμ για τους πρόσφυγες, Muhammadi Yonous, μίλησε στο tvxs.gr για την αποφασιστικότητα των Αφγανών να συνεχίσουν τον αγώνα τους, καθώς και για την κατάσταση που επικρατεί, η οποία οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές.

Στο νοσοκομείο μετέβη παρουσιάζοντας συμπτώματα εξάντλησης ένας εκ των 93 Αφγανών προσφύγων που έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας, αιτούμενοι την χορήγηση πολιτικού ασύλου. Οι πρόσφυγες αυτοί είναι συγκεντρωμένοι στα Προπύλαια και διαμένουν σε σκηνές, ανάμεσά τους οικογένειες με μικρά παιδιά, με μοναδικό τους αίτημα την παροχή του ασύλου. Έχουν δική τους επιτροπή και διαμένουν εκεί με βάρδιες, λόγω του φόβου επίθεσης από τις παρακρατικές ομάδες, οι οποίες τους έχουν ήδη επιτεθεί μια φορά. Παράλληλα, 30 Παλαιστίνιοι και 41 Ιρανοί, ανάμεσά τους εφτά γυναίκες και τέσσερα παιδιά, έχουν καταφύγει στο κτίριο «Γκίνη» του Πολυτεχνείου, ζητώντας κι αυτοί άσυλο.

Aπό τους Αφγανούς που έχουν ράψει το στόμα τους, κάποιοι διαμένουν στην Ελλάδα εδώ και δέκα χρόνια, περιμένοντας την απάντηση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ο κ. Παπουτσής πρόσφατα είχε ανακοινώσει την εφαρμογή ενός νέου συστήματος για το άσυλο. Η κατάσταση που επικρατεί μέχρι τώρα ανάγκασε 25 άτομα στην αρχή να διακηρύττουν, κλαίγοντας, ότι θα ράψουν τα στόματά τους, ύστερα όμως από επέμβαση του κου Muhammadi δέχτηκαν να συνεχίσουν στην ενέργεια αυτή μόνο τα έξι άτομα. «Αν δεν υπάρχει και ανταπόκριση, όντως είναι έτοιμοι να ράψουν τα στόματα πολλοί περισσότεροι και να διακινδυνεύσει η ζωή τους », σημειώνει ο Muhammadi Yonous.

Η κατάσταση έχει βγει εκτός ελέγχου, με αποτέλεσμα ακόμα και μια γυναίκα, μητέρα μικρού παιδιού, να θέλει να ράψει το στόμα της. Ο κ. Muhammadi κάλεσε άτομα από κάποιες οργανώσεις και τελικά κατάφεραν να την αποτρέψουν. Το θετικό στην υπόθεση είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει άλλα άτομα που έχουν προβεί σε αυτήν την ενέργεια.

Εντύπωση, όμως, προκαλεί το γεγονός ότι ανάμεσα στους συγκεντρωμένους βρίσκονται και περίπου 20 μικρά παιδιά ηλικίας 4- 5 χρονών, ενώ υπάρχουν και μωρά 7 μηνών. Ο Muhammadi Yonous απηύθυνε έκκληση στο «Χαμόγελο του παιδιού» να βοηθήσει αυτά τα παιδιά και εκείνο ανταποκρίθηκε προσφέροντας μωρουδιακά είδη πρώτης ανάγκης, όπως πάνες, κ.ά. Ακόμη, η ίδια οργάνωση ζήτησε μια λίστα για να βοηθήσει τις 320 οικογένειες των Αφγανών που διαμένουν στην Ελλάδα και έχουν 3-4 παιδιά κατά μέσο όρο η καθεμία. Σημειώνεται ότι μια οικογένεια μπορεί να έχει μέχρι και δέκα παιδιά.

Οι Αφγανοί είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν μέχρι το τέλος. «Είναι σε μια κατάσταση που δεν τρώνε. Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τους εφοδιάσουμε με κάποιες βιταμίνες, αλλά πάλι αν δεν τρως είναι πρόβλημα. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση πραγματικά θα κινδυνεύσει η ζωή τους», δηλώνει ο κος Yonous.

Τρόμο, τέλος, προκαλεί το γεγονός ότι τρεις πατέρες τηλεφώνησαν στον κο Υonous και του δήλωσαν ότι είναι διατεθειμένοι να πουλήσουν τα νεφρά τους για να επιβιώσουν. «Εμένα αυτό, σαν υπεύθυνο της κοινότητας των Αφγανών, με έχει φοβίσει πάρα πολύ. Η κατάσταση πια είναι εκτός ελέγχου. Αν αυτά τα κυκλώματα διακίνησης και εκμετάλλευσης των προσφύγων και των μεταναστών το μάθουν είναι πολύ καλή εκμετάλλευση ακόμη και για τα όργανα», διακηρύττει τρομοκρατημένος ο κ. Yonous.

Ο κ. Muhammadi Yonous έχει επίγνωση ότι δεν είναι όλοι οι Αφγανοί πολιτικοί πρόσφυγες, αλλά δικαιούνται διεθνή προστασία, όπως ανακοίνωσε η Διεθνής Κοινότητα. Αυτό που περιμένει είναι η όσο το δυνατόν συντομότερη ενεργοποίηση του καινούριου συστήματος του ασύλου, ώστε όσοι δικαιούνται άσυλο να το πάρουν άμεσα, καθώς «αυτή η ακροδεξιά κίνηση παίρνει πια επικίνδυνες διαστάσεις».

Στο πλευρό των Αφγανών βρίσκεται μεγάλο τμήμα των πολιτών, φορείς και οργανώσεις, που αναγνωρίζουν το δίκιο τους. Μεταξύ αυτών και η οργάνωση Αίτημα, η οποία επισημαίνει ότι:

[...] Η κυβέρνηση που εξελέγη τον Οκτώβριο του 2009 εξήγγειλε τη ριζική αναμόρφωση του συστήματος ασύλου. Ωστόσο, και παρά τις νομοθετικές αλλαγές που συντελούνται, μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία ουσιαστική μεταβολή της κατάστασης. Εξαγγέλλονται νέοι θεσμοί (αναμορφωμένες επιτροπές προσφυγών, υπηρεσία ασύλου, κέντρα πρώτης υποδοχής, κέντρα φιλοξενίας), αλλά η ενεργοποίησή τους απαιτεί σημαντικές επενδύσεις. Με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, τις αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης στην απορρόφηση και την διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων και την αποδυνάμωση της ήδη προβληματικής κρατικής μηχανής λόγω της πολιτικής μείωσης των κρατικών δαπανών, είναι άγνωστο εάν και πότε θα ενεργοποιηθούν οι θεσμοί αυτοί.

Δικαίως λοιπόν το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται κλιμάκωση των διαμαρτυριών των προσφύγων. Μετά από πολυετή ταλαιπωρία και καθώς αισθάνονται ότι εμπαίζονται από όλες τις πλευρές, ακόμα και από αυτούς που δηλώνουν ότι τους υποστηρίζουν, καταφεύγουν πλέον στο έσχατο μέσο, στην απεργία πείνας προκειμένου να διεκδικήσουν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους.

Το κράτος, αξιοποιώντας και το γεγονός ότι οι απεργοί πείνας καταγγέλλονται από ορισμένες πλευρές ως επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη και την δημόσια υγεία, επιστρατεύει τα ΜΑΤ και απομακρύνει διά της βίας τους απεργούς πείνας με τα ραμμένα στόματα και τις οικογένειές τους.

Το ζήτημα των προσφύγων όμως δεν μπορεί να επιλυθεί με τη χρήση βίας ούτε με την εκπόνηση σχεδίων αμφίβολης αποτελεσματικότητας, αλλά με άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις που θα βασίζονται στην πιστή τήρηση του διεθνούς προσφυγικού δικαίου και θα διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους.[...]