24 Φεβρουαρίου 2011, Θεσσαλονίκη
1. Σήμερα, μιλώντας σε δημοσιογράφους ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης “απέκλεισε εκ νέου και κατηγορηματικά το ενδεχόμενο νομιμοποίησης των μεταναστών απεργών πείνας”. Στην περίπτωση νομιμοποίησης των απεργών πείνας, λέει, «θα θέταμε την Ελλάδα σε σοβαρό κίνδυνο» ιδίως μπροστά στο «υπαρκτό ενδεχόμενο μεταναστευτικών κυμάτων από τη Βόρεια Αφρική». «Η κυβέρνηση δεν μπορεί να προβεί σε καμία διακριτική μεταχείριση, σε καμία εξαίρεση», σημείωσε, και επανέλαβε τη στερεότυπη πλέον ρατσιστική φράση: «Μπορεί η Ελλάδα να αντέξει;» Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις, δήλωσε ότι είναι δυνατή η εφαρμογή της διάταξης (νόμος του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη) περί «καθεστώτος ανοχής», που στην ουσία αποτελεί προσωρινή άδεια παραμονής υπό την προϋπόθεση ότι συντρέχουν λόγοι υγείας, οικογενειακής κατάστασης ή δυσκολιών για απέλαση.
Τον Νοέμβρη του 2008, όταν 15 μετανάστες έκαναν απεργία πείνας στα Χανιά, ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου, σημερινός πρωθυπουργός έγραφε στο μπλογκ του εκφράζοντας τη συμπαράστασή του [το κείμενο ξανακυκλοφόρησε ευρέως πρόσφατα]:
«Οφείλουμε να σεβαστούμε ένα αξίωμα, ότι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας δεν είναι καθόλου εύκολο. Η αντιμετώπισή μας οφείλει να έχει ως σημείο εκκίνησης το δεδομένο ότι βλέπουμε τον κάθε άνθρωπο ισότιμα. Συναναστρεφόμαστε κάθε άνθρωπο ως πολίτη του κόσμου και θέλουμε να έχει τα ίδια δικαιώματα, του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στην ειρηνική συμβίωση, στον σεβασμό, στην αξιοπρέπεια, στην ανθρωπιά. [...]Υπάρχουν σημαντικά πρακτικά και θεσμικά προβλήματα και υπάρχουν και προβλήματα αντίληψης, νοοτροπίας, υποδοχής και αποδοχής. Το καλύτερο που θα συνέβαλε στο να σταματήσει αυτή η εικόνα, ήταν η ένταξη των μεταναστών».
Η βαθιά μεταστροφή και αυτοακύρωση των πολιτικών έχει διαστάσεις ολικής μεταμόσχευσης εγκεφάλου. Αλλά δεν σταματά εκεί η σημερινή κυβέρνηση: Βλέπουμε ότι είτε αγνοεί πλήρως, είτε σκόπιμα παραπληροφορεί σχετικά με την ισχύουσα νομοθεσία για τη μετανάστευση στην ΕΕ.
2. Σήμερα, ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης χαρακτήρισε ξανά το Μεταναστευτικό «κατεξοχήν ευρωπαϊκό πρόβλημα» και απέκλεισε “μία εκτός νόμου μαζικού χαρακτήρα νομιμοποίηση”, απηχώντας τη δήλωση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη Χρήστου Παπουτσή (8 Φεβρουαρίου 2011) ότι «το αίτημα της μαζικής, γενικής νομιμοποίησης, δεν υφίσταται, δεν ακούγεται και δεν επιτρέπεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση», και της υφυπουργού εργασίας Άννας Νταλάρα (28 Ιανουαρίου 2011) ότι «εξάλλου, οι μαζικές νομιμοποιήσεις είναι αντίθετες με το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Πράγματι, στις 15 Οκτωβρίου 2008, οι ηγέτες των κρατών και των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκης Ένωσης ψήφισαν το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Ωστόσο, παρά τις αναμενόμενα απεχθέστατες διατάξεις του Συμφώνου, κατά τις διαπραγματεύσεις στις Κάννες τον Ιούλιο του 2008, η ΕΕ αναγκάστηκε να άρει την απαγόρευση των μαζικών νομιμοποιήσεων, ώστε να εξασφαλίσει την ψήφο της Ισπανίας. http://www.euractiv.com/en/socialeurope/european-pact-immigration-asylum/article-175489
Στην Ιταλία, παρά την εντονότατη αντιμεταναστευτική ρητορική, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να εισάγει διαδικασία μαζικών νομιμοποιήσεων μέσα στο 2009, μέσω της οποίας μέχρι τον Ιούλιο του 2010 είχαν δοθεί γύρω στις 200.000 άδειες. http://www1.interno.it/mininterno/export/sites/default/it/sezioni/sala_stampa/notizie/immigrazione/0076_2010_07_12_colf_badanti.html
Στις 20 Ιουλίου του 2009, ο πρωθυπουργός του Βελγίου Herman Van Rompuy δημοσίευσε τις λεπτομέρειες της συμφωνίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σχετικά με τη νομιμοποίηση των μεταναστών. Μετανάστες που διέμεναν παράνομα στο Βέλγιο για τουλάχιστον 5 χρόνια μπορούσαν να υποβάλουν τα χαρτιά τους για να νομιμοποιηθούν μεταξύ 15 Σεπτεμβρίου και 15 Νοεμβρίου 2009. Δόθηκαν έτσι γύρω στις 50.000 άδειες, ενώ, σύμφωνα με την κυβέρνηση, δεν επρόκειτο για “μαζική νομιμοποίηση”. http://www.euractiv.com/en/socialeurope/belgium-legalise-25000-immigrants/article-184257
Εντωμεταξύ το νέο πολυετές πρόγραμμα της ΕΕ για την περίοδο 2010-2014 στους τομείς της ευρωπαϊκής δικαιοσύνης, της αστυνομίας, της τελωνειακής συνεργασίας, του ασύλου, της μετανάστευσης και των θεωρήσεων, το λεγόμενο Πρόγραμμα της Στοκχόλμης δεν απαγορεύει τις μαζικές νομιμοποιήσεις απλά αναφέρει ότι το Πρόγραμμα θα οφείλει “να διασφαλίζει την ορθή διαχείριση της μετανάστευσης (τόσο για τις χώρες υποδοχής όσο και για τις χώρες προέλευσης των μεταναστών)” και να βελτιώσει την ανταλλαγή στοιχείων σχετικά με τις νομιμοποιήσεις σε εθνικό επίπεδο.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση αλλάζει τις βασικές της αρχές σαν να είναι αποσμητικό, και επιπλέον: Είτε δεν γνωρίζει τη νομοθεσία που η ίδια επικαλείται, είτε εσκεμμένα ψεύδεται σχετικά με αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου