Αναδημοσίευση από http://www.tvxs.gr/
Οι ροές μεταναστών από τον Έβρο παρέμειναν υψηλές και τους τελευταίους μήνες του χειμώνα. Συνολικά, το 2011 εντοπίστηκαν κατά τη διέλευση από τα βορειοανατολικά σύνορα 55.000 μετανάστες (28.231 μέσω Ορεστιάδας και 26.759 μέσω Αλεξανδρούπολης), έναντι 32.000 το 2010. Επιπλέον, δεν άντεξαν το κρύο και τις κακουχίες που συνοδεύουν τη μεταναστευτική «Οδύσσεια» τουλάχιστον 23 άνθρωποι (καταγεγραμμένα 14 πτώματα στην Αλεξανδρούπολη και άλλα 9 στην Ορεστιάδα) οι οποίοι κατάφεραν ή επιχείρησαν να διασχίσουν το ποτάμι. Κύριες χώρες προέλευσης των μεταναστών οι οποίοι εισήλθαν στη χώρα με αυτόν τον τρόπο είναι με συντριπτική διαφορά το Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Ακολουθούν Ιράν, Ιράκ, Συρία, χώρες του Μαγκρέμπ και Νιγηρία.
Σύμφωνα με πηγές του ΟΗΕ οι οποίες παρακολουθούν από κοντά τι συμβαίνει στα φυλάκια των συνόρων στον Έβρο, ο αριθμός των μεταναστών οι οποίοι κρατούνται στα αντίστοιχα κέντρα είναι αισθητά μειωμένος τους τελευταίους 2 μήνες (κατά προσέγγιση, κρατούνται 200 έναντι 500 ανά φυλάκιο). Η εξέλιξη αποδίδεται στις εντεινόμενες διεθνείς πιέσεις τις οποίες δέχεται η Ελλάδα για τις συνθήκες κράτησης των μεταναστών, οι οποίες ωστόσο παραμένουν «πλήρως ακατάλληλες, απάνθρωπες». Όπως αναφέρεται, με τις απελάσεις αλλά και τις χορηγήσεις ασύλου να είναι απειροελάχιστες, η κράτηση -διαρκεί έως και 6 μήνες- δεν έχει κανένα νόημα, καθώς στη συνέχεια οι μετανάστες αφήνονται ελεύθεροι και μεταβαίνουν κατά συντριπτική πλειοψηφία στην Αθήνα.
Αίσθηση προκαλεί η επισήμανση των ίδιων πηγών ότι η Ελλάδα, για την περίοδο 2009-11 ουσιαστικά δεν έχει «αγγίξει» κονδύλια τα οποία διατίθενται για τη διαχείριση του Μεταναστευτικού μέσα από 4 ευρωπαϊκά ταμεία (έως τον Αύγουστο του 2011 είχε απορροφήσει μόλις 95.000 ευρώ από τα διαθέσιμα 170 εκατ. ευρώ).* Πρόκειται άραγε για μία συνειδητή επιλογή στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής ή για το αποτέλεσμα αδυναμίας του κρατικού μηχανισμού να απορροφήσει αυτά τα κονδύλια;
Κύκλοι του ΟΗΕ δεν παραγνωρίζουν το γεγονός ότι «ακόμη και όταν υπάρχει η πολιτική βούληση, πραγματικά υπάρχει μία πολύ μεγάλη ανικανότητα από τη μεριά του κρατικού μηχανισμού, τόσο στην κεντρική λήψη αποφάσεων όσο και στην εφαρμογή τους σε τοπικό επίπεδο». Ωστόσο, «όταν διαπιστώνει κανείς τόσο μεγάλες αποκλίσεις, τόσο μεγάλη αδράνεια και τόσο μεγάλες καθυστερήσεις, εύλογα τίθενται απορίες για το κατά πόσο αυτή η κατάσταση αποτελεί προϊόν μιας συγκεκριμένης πολιτικής, ενδεχομένως στη λογική: ‘να κάνουμε τα πράγματα όσο πιο χάλια γίνεται, για να αποποιηθούμε των ευθυνών μας’».
Αισιόδοξα, πάντως, τηρουμένων των αναλογιών, είναι τα μηνύματα στο ζήτημα της χορήγησης ασύλου, καθώς παρατηρητές των διαδικασιών κάνουν λόγο για σημαντικά βήματα προόδου στη νοοτροπία των εμπλεκόμενων λειτουργών, στη διαδικασία της συνέντευξης ενός μετανάστη, κ.ο.κ. «Για πρώτη φορά στην Ορεστιάδα θα χορηγηθεί άσυλο, θα αναγνωριστεί πολιτικός πρόσφυγας», επισημαίνεται χαρακτηριστικά... Ωστόσο, εκφράζονται ανησυχίες για το γεγονός ότι έχει «παγώσει» η εφαρμογή του σχετικού νόμου (ανάλογα ζητήματα ρυθμίζονταν έως τώρα μεταβατικά μέσω του προεδρικού διατάγματος 114 του 2010) ο οποίος προβλέπει τη δημιουργία κέντρων υποδοχής και τη σύσταση ανεξάρτητης υπηρεσίας ασύλου.
Σύμφωνα με πηγές του ΟΗΕ οι οποίες παρακολουθούν από κοντά τι συμβαίνει στα φυλάκια των συνόρων στον Έβρο, ο αριθμός των μεταναστών οι οποίοι κρατούνται στα αντίστοιχα κέντρα είναι αισθητά μειωμένος τους τελευταίους 2 μήνες (κατά προσέγγιση, κρατούνται 200 έναντι 500 ανά φυλάκιο). Η εξέλιξη αποδίδεται στις εντεινόμενες διεθνείς πιέσεις τις οποίες δέχεται η Ελλάδα για τις συνθήκες κράτησης των μεταναστών, οι οποίες ωστόσο παραμένουν «πλήρως ακατάλληλες, απάνθρωπες». Όπως αναφέρεται, με τις απελάσεις αλλά και τις χορηγήσεις ασύλου να είναι απειροελάχιστες, η κράτηση -διαρκεί έως και 6 μήνες- δεν έχει κανένα νόημα, καθώς στη συνέχεια οι μετανάστες αφήνονται ελεύθεροι και μεταβαίνουν κατά συντριπτική πλειοψηφία στην Αθήνα.
Αίσθηση προκαλεί η επισήμανση των ίδιων πηγών ότι η Ελλάδα, για την περίοδο 2009-11 ουσιαστικά δεν έχει «αγγίξει» κονδύλια τα οποία διατίθενται για τη διαχείριση του Μεταναστευτικού μέσα από 4 ευρωπαϊκά ταμεία (έως τον Αύγουστο του 2011 είχε απορροφήσει μόλις 95.000 ευρώ από τα διαθέσιμα 170 εκατ. ευρώ).* Πρόκειται άραγε για μία συνειδητή επιλογή στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής ή για το αποτέλεσμα αδυναμίας του κρατικού μηχανισμού να απορροφήσει αυτά τα κονδύλια;
Κύκλοι του ΟΗΕ δεν παραγνωρίζουν το γεγονός ότι «ακόμη και όταν υπάρχει η πολιτική βούληση, πραγματικά υπάρχει μία πολύ μεγάλη ανικανότητα από τη μεριά του κρατικού μηχανισμού, τόσο στην κεντρική λήψη αποφάσεων όσο και στην εφαρμογή τους σε τοπικό επίπεδο». Ωστόσο, «όταν διαπιστώνει κανείς τόσο μεγάλες αποκλίσεις, τόσο μεγάλη αδράνεια και τόσο μεγάλες καθυστερήσεις, εύλογα τίθενται απορίες για το κατά πόσο αυτή η κατάσταση αποτελεί προϊόν μιας συγκεκριμένης πολιτικής, ενδεχομένως στη λογική: ‘να κάνουμε τα πράγματα όσο πιο χάλια γίνεται, για να αποποιηθούμε των ευθυνών μας’».
Αισιόδοξα, πάντως, τηρουμένων των αναλογιών, είναι τα μηνύματα στο ζήτημα της χορήγησης ασύλου, καθώς παρατηρητές των διαδικασιών κάνουν λόγο για σημαντικά βήματα προόδου στη νοοτροπία των εμπλεκόμενων λειτουργών, στη διαδικασία της συνέντευξης ενός μετανάστη, κ.ο.κ. «Για πρώτη φορά στην Ορεστιάδα θα χορηγηθεί άσυλο, θα αναγνωριστεί πολιτικός πρόσφυγας», επισημαίνεται χαρακτηριστικά... Ωστόσο, εκφράζονται ανησυχίες για το γεγονός ότι έχει «παγώσει» η εφαρμογή του σχετικού νόμου (ανάλογα ζητήματα ρυθμίζονταν έως τώρα μεταβατικά μέσω του προεδρικού διατάγματος 114 του 2010) ο οποίος προβλέπει τη δημιουργία κέντρων υποδοχής και τη σύσταση ανεξάρτητης υπηρεσίας ασύλου.
*Μέσα από το πρόγραμμα «Αλληλεγγύη και διαχείριση μεταναστευτικών ροών» της ΕΕ, για το 2012 αναλογούν στην Ελλάδα αντίστοιχα κονδύλια ύψους 90 εκατ. ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου