ΕΛ.ΑΣ., ΤΙΜΗ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Tης Άντας Ψαρρά

Μέσα στον αντιμνημονιακό κυκλώνα πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα τα επικίνδυνα πλοκάμια της νομιμοποίησης των ναζιστών στα ελληνικά νοικοκυριά. Ένα τέτοιο πλοκάμι και ίσως το πλέον ακραίο και επικίνδυνο είναι η αποδοχή των εγκληματικών μεθόδων και της ιδεολογίας τους σε μεγάλο μέρος της ΕΛΑΣ και ειδικά στις δυνάμεις των ΜΑΤ.

Με ποια ΕΔΕ άραγε ο κ. Χρυσοχοίδης, ο κ. Παπουτσής, ο κ. Παυλόπουλος και κυρίως ο κ. Πολύδωρας με τους πραίτορες του θα εξηγήσουν σε όποιον επιμένει να διατηρεί τα δημοκρατικά του αντανακλαστικά, την φοβερή αυτή παραδοχή; Ότι δηλαδή η μισή αστυνομία ψήφισε Χρυσή Αυγή!

Πως θα ερμηνεύσει αύριο η ηγεσία της ΕΛΑΣ την λυσσαλέα επίθεση σε μετανάστες, δημοσιογράφους, εργαζόμενους και ανέργους με τα ανάποδα κλομπ, με τις κοτρόνες ακόμα και με τα όπλα; Πόσο επίκαιρο θα παραμένει στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα το φοβερό εκείνο απόσπασμα του Μπέρτολτ Μπρέχτ για την ατάραχη στάση των γερμανών πολιτών όταν στην αρχή κυνηγούσαν τους Εβραίους, μετά τους κομμουνιστές, μετά τους τσιγγάνους, μετά τους ομοφυλόφιλους μέχρι που έφτασαν τα πογκρόμ στους ίδιους.

Πόσο πολύ έχει στραβώσει τις ευαίσθητες ηγεσίες των αριστερών και δημοκρατικών πολιτικών σχηματισμών το θέμα του μνημονίου ώστε να μην έχουν ακόμα εξεγερθεί με τα αποτελέσματα στις τάξεις της αστυνομίας; Πως είναι δυνατόν να μιλάνε για το φαινόμενο δημοσιογράφοι και αναλυτές και να μην γνωρίζουν τι σημαίνει ναζιστικό κόμμα στη Βουλή ενός ευρωπαϊκού κατά τα άλλα κράτους;

Ούτε μια έρευνα για το πώς φτάσανε εκεί τα πράγματα στην αστυνομία. Οι αγανακτισμένοι πολίτες που έγιναν συνεργοί σε έκνομες ενέργειες της ΕΛΑΣ εδώ και δεκαετίες είναι η μαγιά της φασιστικής ψήφου. Η εκτός ορίων προπαγάνδα της τηλεόρασης και όχι μόνο για την συνωνυμία εγκληματικότητας και μεταναστών που αύριο θα μεταφεθεί στις πλάτες των ανέργων ίσως ακόμα και των αριστερών έθρεψε τις ναζιστικές συμμορίες ακόμα και μέσα στις τάξεις της ΕΛΑΣ.

Το μίσος με το οποίο χτύπησαν τα ΜΑΤ όλες τις διαδηλώσεις των εργαζόμενων κατασκευάστηκε βήμα βήμα. Μέσα στα αστυνομικά τμήματα εναντίον μεταναστών χωρίς χαρτιά, στα κρυφά και χωρίς κανενός είδους τιμωρία, απέναντι στις νεολαιίστικες δυναμικές διαδηλώσεις με βίαιες στοχεύσεις αστυνομικών σε νέους αναλόγως των στερεότυπων της εμφάνισης (μακριά μαλλιά, σκουλαρίκι κλπ.), απέναντι σε απελπισμένους εργαζομένους, απέναντι στους εκπροσώπους θεσμών της δημοκρατίας, απέναντι ακόμα και σε άρρωστες γυναίκες και ηλικιωμένους.

Τώρα τα πράγματα βρίσκονται ήδη στο σημείο μηδέν. Στο σημείο που μετά από την τυχαία και λόγω εκλογικής διαδικασίας αποκάλυψη της διασποράς του μίσους και του ναζισμού μέσα στις τάξεις του μηχανισμού της ΕΛΑΣ, όλοι σωπάσανε. Δεν παραιτήθηκε ο υπουργός μόλις βγήκε η είδηση στην επιφάνεια, δεν κάλεσαν οι δημοκρατικοί φορείς τον κόσμο του σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, δεν μπήκε ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος σε διαδικασία περισυλλογής και σκέψης για αυτό το κατάντημα με τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή και στην αστυνομία.

Δεν έγινε τίποτα. Μόνο μερικές αδύναμες τηλεοπτικές εκπομπές ανθρώπων που ήταν φανερό ότι δεν προβληματιζόντουσαν χρόνια τώρα με αυτό το διαρκές αναδυόμενο φαινόμενο της φρίκης. Προς τιμή του βέβαια ο Φώτης Κουβέλης ήταν ο μόνος αρχηγός που επέλεξε, έστω και καθυστερημένα, στην πρώτη του δήλωση μετεκλογικά να αναφερθεί στην εγκληματική οργάνωση που μπήκε στη Βουλή.

Όλες οι εφημερίδες, τα πρακτορεία, τα κόμματα ακόμα και οι εκπρόσωποι κυβερνήσεων της Ευρώπης και όχι μόνο μίλησαν πριν από όλα γι’ αυτό το φαινόμενο, για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και για τις αντίστοιχες καταδίκες της χώρας. Ακόμα δεν ήξεραν καν το ποσοστό που πήρε η Χρυσή Αυγή στις τάξεις της ΕΛΑΣ κι την ανύπαρκτη θεσμική αντίδραση έστω και σαν απλές σκέψεις αντιμετώπισης του αυτού του φαινόμενου.

Τα πλοκάμια της Χρυσής Αυγής επί χρόνια έχουν εντοπιστεί σε χουλιγκανικούς συνδέσμους με «βαριά» ονοματεπώνυμα, σε μπράβους που με το αζημίωτο παρέχουν προστασία, σε στέκια και νυχτερινά μαγαζιά με γυναίκες, σε γυμναστήρια και μποντιμπιλντεράδικα και σε άλλα «ευαγή» ιδρύματα. Οι υπαινιγμοί και οι αποδείξεις για τη διασύνδεση με την αστυνομία παρέμενε μέχρι τώρα σε επίπεδο αριστερών καταγγελιών.

Τώρα που είναι χειροπιαστό και ατράνταχτο το γεγονός μέσα από τις αστυνομικές κάλπες τι πρόκειται να γίνει λοιπόν; Ποια θα είναι τα μέτρα της όποιας αντιμνημονιακής ή μνημονιακής ή οικουμενικής κυβέρνησης; Πόσοι μετανάστες πρέπει ακόμα να μαχαιρωθούν, πόσοι δημοσιογράφοι να χάσουν την ακοή τους, πόσοι πολίτες να σύρονται στα δικαστήρια επειδή δεν αρέσει η φάτσα τους σε κάποιον Ματατζή;

Το σημερινό κυνήγι της ψήφου δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι μπροστά στις εκδηλώσεις μίσους και στις αγαστές σχέσεις νεαρών αστυνομικών με εγκληματικές συμμορίες που δήθεν τους υπερασπίζονται. Οι φυλακές ψήφισαν Χρυσή Αυγή διότι πολλοί υπόδικοι και κατάδικοι ανήκουν στις τάξης της κι όχι επειδή είναι λαϊκά παιδιά όπως ισχυρίστηκε ο Μιχαλολιάκος.

Οι αστυνομικοί που έχουν ορκιστεί να φυλάνε το Σύνταγμα και τη δημοκρατία γιατί ψήφισαν τους ναζιστές; Πόσους ακόμα τέτοιους ψηφοφόρους έχει το κόμμα αυτό ακόμα και στην Ελληνική ανεξάρτητη δικαιοσύνη και στο Στρατό; Ακούει κανείς;