ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ NIKO AGO

Του Niko Ago

Ποιος θα μου το έλεγε και θα το πίστευα. Μένουν μόνο δυο (2) μέρες, για να δούμε αν θα ανατραπεί η απόφαση για την "οικειοθελή αναχώρησή" μου ή, 20 και κάτι χρόνια μετά, θα αναγκαστώ να σας αποχαιρετήσω και να εγκατασταθώ σε άλλη χώρα.

Προσπάθησα, και θα προσπαθήσω μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της προθεσμίας, να μην αλλάξω τίποτα. Να μην αλλάξω τη ζωή μου, τις συνήθειές μου, τον τρόπο σκέψεις μου. Δεν έγραψα άλλα κείμενα στο blog ή στον τύπο, σεβόμενος τις διαδικασίες. Ελπίζοντας πως κάτι θα αλλάξει. Ακόμα ελπίζω πως, έστω την τελευταία στιγμή, κάτι θα αλλάξει. Ακόμα και τώρα, που ουσιαστικά και τυπικά μένουν μόνο 48 ώρες.

Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας: Πιο πολύ θέλω και επιθυμώ, αυτή η απόφαση να αλλάξει για τους χιλιάδες άλλους νόμιμους μετανάστες, οι οποίοι, λόγω κρίσης, βγαίνουν εκτός νομιμότητας, για λίγα ένσημα, παρά για μένα προσωπικά. Όπως έχω ξαναγράψει, η απόφαση για μένα, μπορεί πρόσκαιρα να μου αλλάξει τις συνθήκες ζωής αλλά δεν θα αφήσω να αλλάξει τη ζωή μου.

Η ελληνική κοινωνία,όμως, η πολιτεία καλύτερα, πρέπει να μεριμνήσει και να κατοχυρώσει τα δικά της κεκτημένα. Θεωρώ ότι, είναι κεκτημένο της πολιτείας, είναι πλούτος της, οι χιλιάδες ενταγμένοι μετανάστες και τα παιδιά τους, να παραμείνουν ενταγμένοι και να προσφέρουν. Είναι σε βάρος της να μετατρέψει σταδιακά, χθεσινούς νόμιμους πολίτες, εν μία νυκτί, σε παράνομους μετανάστες. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά μεταναστών, αυτή η τεράστια επένδυση της πολιτείας σε χρήμα, υποδομές και ώρες μαθημάτων στα σχολεία, όλα αυτά τα χρόνια, ξαφνικά βρίσκονται στον αέρα. Το κράτος αρνείται να δεχτεί την προσφορά τους, αλλά και την προσφορά των γονιών τους.

Μπορεί να φύγω - πράγμα που απεύχομαι αλλά μάλλον πια δεν αποτρέπεται - αλλά δεν θα εξαφανιστώ. Κάπου "εδώ γύρω" θα είμαι. Θα επιθυμούσα να μην αφήσετε όμως, όσοι στηρίξατε την υπόθεση μου, να υπάρχει άλλη τέτοια περίπτωση. Η ήττα αυτή, αν επέλθει, δεν θα είναι μόνο δική μου ήττα. Και, αν θέλετε να σας μιλήσω με το χέρι στην καρδιά, πιο πολύ αυτό με πονά: η ενδεχόμενη συλλογική ήττα.

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!