ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΑΙΑ

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Το κάλεσμα της Χρυσής Αυγής κατά τη διάρκεια του αντιφασιστικού συλλαλητηρίου στη Νίκαια έσταζε κρύο ιδρώτα από την πρώτη μέχρι την τελευταία αράδα: «Πρέπει να είμαστε ΟΛΟΙ εκεί γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι [...] να διασφαλίσουμε τη δημόσια και ιδωτική περιουσία που θα γίνει στόχος των αναρχομπολσεβίκων».

Θα μπορούσε να είναι επιφυλίδα σε κάποια ναυαρχίδα του ελληνικού Τύπου ή άρθρο γνώμης σε μια από τις ιστοσελίδες που ζητούν σε τακτά χρονικά διαστήματα την κατάλυση του συντάγματος για την προάσπιση του νεοφιλελευθερισμού. Ήταν όμως η αγωνιώδης κραυγή της Χ.Α για βοήθεια. Οι «φουσκωτοί» ζητούσαν από γυναικόπεδα και ηλικιωμένους να τους προστατεύσουν. Και επειδή τα γυναικόπαιδα δεν ήρθαν στο ραντεβού, την προστασία ανέλαβαν ισχυρότατες δυνάμεις των ΜΑΤ και της ομάδας ΔΙΑΣ, που κινούνταν από νωρίς στην περιοχή.

«Πού ήταν όλες αυτές οι αστυνομικές δυνάμεις όταν οι χρυσαυγίτες απειλούσαν να διώξουν τους νόμιμους καταστηματάρχες από την περιοχή;» αναρωτιόταν λίγο αργότερα ο πρόεδρος της πακιστανικής κοινότητας, Τζαβέντ Ασλάμ, μιλώντας σε ένα πλήθος εκατοντάδων Ελλήνων και μεταναστών.
Οι δημοσιογράφοι που καλύψαμε την τεράστια, για τα δεδομένα της Νίκαιας, αντιφασιστική εκδήλωση νοιώθαμε τον πανικό της Χρυσής Αυγής να πλανάται στον αέρα. Φώναζαν τα γνωστά τους συνθήματα αλλά δεν άφηναν τους φωτογράφους να τους πλησιάσουν ούτε σε απόσταση δυο τετραγώνων. Τα όρια του κόσμου τους ήταν τα όρια των διμοιριών των ΜΑΤ που είχαν παραταχθεί για να τους προστατεύουν.

Η εικόνα του αντιφασιστικού συλλαλητηρίου της Νίκαιας δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο ενδεικτική των αληθινών συνθηκών της κοινωνίας: Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι φώναζαν μαζί συνθήματα ενάντια στο φασισμό και τις αντεργατικές επιθέσεις, ενώ η πέμπτη φάλαγγα του μνημονίου, το παρακράτος της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου - Κουβέλη, λούφαζε υπό την προστασία του επίσημου κρατικού μηχανισμού. Αυτό που πραγματικά προκαλούσε πανικό στα μέλη της Χρυσής Αυγής δεν ήταν προφανώς οι «άπλυτοι» του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έδωσαν δυναμικό παρόν, αλλά η κοινή παρουσία Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων. Αυτή η συνύπαρξη δυο παράλληλων και μέχρι σήμερα ασύμπτωτων κόσμων μπορεί πραγματικά να ανατρέψει όχι μόνο την απειλή του φασισμού αλλά το σύνολο της μνημονιακής πολιτικής.

«Όταν χτίζαμε τα γήπεδα των Ολυμπιακών Αγώνων», ήμασταν καλοί, ενώ τώρα είμαστε η αιτία όλων των δεινών της ελληνικής οικονομίας!» έλεγε από το μικρόφωνο ο Τζαβέντ Ασλάμ.

Αν μόνο τον άκουγαν οι ηγεσίες των συνδικάτων θα ζούσαμε σε ένα διαφορετικό κόσμο...