Με αφορμή την γιορτή μνήμης της Χρυσης Αυγής στον Μελιγαλά παραθέτουμε τον πιο πάνω σύνδεσμο απο ένα εξαιρετικό παλιό άρθρο του ΙΟΥ που αναδημοσίευσε το jungle-report και το tvxs.
Αυτό που κανείς -εκτός από τους ίδιους τους ναζί- δεν φαίνεται (ή δεν θέλει)
να θυμάται, είναι ποιοι ακριβώς είναι θαμμένοι στην περίφημη Πηγάδα. Η
επιλεκτική αυτή αμνησία δεν είναι καθόλου περίεργη.
Η διακριτική αποσιώπηση της ταυτότητας των νεκρών αποτελεί συστατικό στοιχείο
των «μνημοσύνων» του Μελιγαλά ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και συνδέεται
με τη γενικότερη στρατηγική βάσει της οποίας επιχειρήθηκε στη χώρα μας η
«δικαίωση» του ένοπλου δωσιλογισμού.
Με δυο λόγια: αυτό που συνήθως αποκρύπτει η φιλολογία περί «αθώων θυμάτων»
είναι (α) το ιστορικό γεγονός ότι ο Μελιγαλάς υπήρξε βάση και ορμητήριο των
ένοπλων συνεργατών της Βέρμαχτ που το 1943-44 έπνιξαν στο αίμα τη Μεσσηνία και
τους γύρω νομούς και (β) ότι το μακελειό του 1944 ήταν το αποτέλεσμα μιας από
τις σκληρότερες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ, με εξουσιοδότηση του συμμαχικού
στρατηγείου και της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ας δούμε όμως τα πράγματα από
την αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου