ΤΟ ΦΙΔΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ (ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ)

Aπό την ΑΥΓΗ

 

Τις νύχτες κρύβονται στα σπίτια τους, την ημέρα προχωρούν κοιτώντας γύρω τους για... μαύρες μπλούζες ή μαυροφορεμένους μηχανόβιους. Γι' αυτούς άλλωστε υπάρχουν "κόκκινες ζώνες" στην Αθήνα, όπου κινδυνεύουν σαν να βρίσκονται ακόμα στην εμπόλεμη ζώνη και τις οποίες οι συμπατριώτες τους που έχουν περισσότερο καιρό εδώ τους συμβουλεύουν να αποφεύγουν. Μόνο σε ορισμένες γειτονιές της Αθήνας και της Πάτρας μετρούν από τις αρχές του χρόνου 87 περιστατικά ρατσιστικής βίας, όλο και περισσότερο βίαια, όπως καταγράφονται από το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας.

Ο Β από το Αφγανιστάν (δεν ήθελε να γράψουμε το όνομά του) περίμενε στις 5 το πρωί της 26ης Ιουλίου σε στάση λεωφορείου στην οδό Λιοσίων για να πάει στη δουλειά του. Μια ομάδα 40 περίπου ατόμων με μαύρες μπλούζες, από τους οποίους κάποιοι με καλυμμένα πρόσωπα και μπουκάλια μπίρας, του επιτέθηκαν πριν προλάβει να καταλάβει τι συμβαίνει. Έχασε τις αισθήσεις του και ξύπνησε στο ασθενοφόρο που τον πήγαινε στο νοσοκομείο με σπασμένη μύτη και ένα δάκτυλο. Προσπάθησε να καταγγείλει το περιστατικό στο Α.Τ. Αγ. Παντελεήμονα, ωστόσο οι αστυνομικοί δεν δέχθηκαν την καταγγελία του. Πρακτική που, όπως καταγγέλλουν θύματα και οργανώσεις, αποτελεί σχεδόν πάγια τακτική για το συγκεκριμένο Α.Τ. Ο Β έχει κάνει αίτηση ασύλου.

 

"Δεν είδα το μαχαίρι, είδα μόνο τα αίματα στο χέρι μου"

Συναντήσαμε τον Αλί την ημέρα που βγήκε η απόφαση για παροχή διεθνούς προστασίας. Απόφαση που περίμενε 6 μήνες να βγει από τη στιγμή της συνέντευξης, την οποία περίμενε... 7 ολόκληρα χρόνια! Ωστόσο, η ημέρα που έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη του είναι η 16η Σεπτεμβρίου του 2011, όταν κατέληξε στο νοσοκομείο με 4 μαχαιριές, οι 2 από αυτές λίγα μόλις εκατοστά, αν όχι χιλιοστά, από την καρδιά του.

"Περιμέναμε κάτω από το σπίτι μας, στα σκαλιά, να περάσει ένας φίλος να μας πάρει να πάμε να παίξουμε μπάλα όταν εμφανίστηκαν μπροστά μας 15 άτομα. Έρχονταν από την πλατεία Αττικής. Τρεις από αυτούς μας πλησίασαν πολύ και μας ρώτησαν από πού είμαστε. Όταν είπαμε Αφγανιστάν, άρχισαν να μας βρίζουν. Σηκωθήκαμε. Ένας φίλος μου άρχισε να τρέχει προς την Αχαρνών, αυτός γλίτωσε. Ένας άλλος, αφού έφαγε κάποιες μπουνιές, πρόλαβε να μπει μέσα στο σπίτι, τον ακολουθούσα. Μας κυνήγησαν 2-3 άτομα. Δεν πρόλαβα να μπω στο σπίτι. Ένας έσπασε ένα μπουκάλι μπίρας στο κεφάλι μου. Ένας άλλος με καπέλο με πλησίασε και είδα το χέρι του. Δεν είδα το μαχαίρι. Όταν έπεσα κάτω, είδα τα αίματα στο χέρι μου, νόμιζα ότι ήταν από το κεφάλι μου. Μετά κατάλαβα ότι ήταν στο στήθος μου" διηγείται στην "Αυγή" της Κυριακής.

Στην περίπτωση του Αλί, είχαμε 3 συλλήψεις, ανάμεσα στις οποίες είναι και η γνωστή ξανθιά "τηλε-αστέρας" κάτοικος και υποψήφια της Χρυσής Αυγής, Θέμις Σκορδέλη, που, όπως μας διηγείται ο Αλί, ήταν μια από τους τρεις που τους ρώτησαν από πού είναι. Οι πρώτοι αστυνομικοί που έφτασαν, όπως μας περιγράφει, αδιαφόρησαν όταν ο φίλος του τους υπέδειξε έναν εκ των δραστών που δεν είχε απομακρυνθεί ακόμα. Τελικά άλλοι αστυνομικοί μετά από επιμονή του φίλου, αλλά και του ίδιου, που είχε ακόμα τις αισθήσεις του, τον συνέλαβαν και τον έβαλαν δίπλα στον τραυματισμένο Αλί που περίμενε το ασθενοφόρο. Η Θ. Σκορδέλη και ο τρίτος συνελήφθησαν μετά από ώρες, όταν πήγαν έξω από το Α.Τ. Αγ. Παντελεήμονα σε ένδειξη συμπαράστασης στον πρώτο συλληφθέντα. Η δίκη των τριών μετρά τουλάχιστον 5 αναβολές μέχρι σήμερα και την περιμένουμε στις 14 Δεκεμβρίου.

Ν. Κανάκης: "Οι επιθέσεις μοιάζουν με λιντσάρισμα"

"Η εικόνα που έχουμε από τους ανθρώπους που περιθάλπουμε είναι η εξής: Επιθέσεις που μοιάζουν περισσότερο με λιντσάρισμα. Τυφλά χτυπήματα από πολλούς ανθρώπους σε έναν που τον έχουν ρίξει κάτω. Χρησιμοποιούν αντικείμενα όπως σιδηρολοστούς, σιδηρογροθιές, σπασμένα μπουκάλια μπίρας, με σκοπό να τραυματίσουν βαριά ή για να αφήσουν το θύμα ανάπηρο. Οι επιθέσεις είναι γρήγορες και κρατούν λίγα μόνο λεπτά" περιγράφει στην "Αυγή" της Κυριακής ο πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου, Νικήτας Κανάκης.

"Επιπλέον, οι επιθέσεις μοιάζουν πια τυχαίες, δεν υπάρχει κάποιος στόχος, δεν γνωρίζουν το θύμα ούτε το θύμα έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, σαν κυνήγι, μας λέει και τονίζει πως υπάρχουν ακόμα και περιστατικά όπου δεν διστάζουν να χτυπήσουν και παιδιά, συνήθως όμως πρόκειται για εφήβους. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο περιστατικά με θύμα παιδί μεγαλύτερο των 10 ετών, σύμφωνα με τις κοινότητες. Ωστόσο, όπως διευκρινίζει, για παιδιά ηλικίας κάτω των 10 δεν γνωρίζουν, παρά μόνο περιπτώσεις που είναι παρόντα σε φραστικές επιθέσεις προς τις μητέρες τους που φορούν μαντήλες. "Ίσως φοβούνται πως η επίθεση σε ένα μικρό παιδί θα προκαλέσει και την αντίδραση περαστικών, κάτι που στις περισσότερες άλλες περιπτώσεις δεν συμβαίνει", επισημαίνει ο Ν. Κανάκης και συνεχίζει: "Δεν ξέρω πόσα δεν ξέρουμε. Αυτό όμως που προσπαθούν αυτή τη στιγμή να κάνουν είναι διάχυση φόβου, να καλλιεργηθεί ο μύθος ότι είναι παντού και μπορούν εν δυνάμει να χτυπήσουν όποιον θέλουν. Δεν είναι βία κατά των μεταναστών μόνο, εμείς μπορεί να είμαστε οι επόμενοι, αν δεν συμφωνούμε με αυτούς".

Αυτόκλητες ομάδες περιπολίας, που "ελέγχουν" και ληστεύουν!

Η κατάσταση έχει ξεφύγει σε κάποιες γειτονιές. Φόβος, ατιμωρησία των αυτόκλητων ομάδων που με πολιτικά "περιπολούν" και κάνουν "έλεγχο χαρτιών", ενώ δεν παραλείπουν κάποιες φορές, στο πλαίσιο των "ελέγχων", να ληστεύουν και τον "ελεγχόμενο", αλλά και ανοχή, αν όχι κάλυψη σε τέτοια φαινόμενα, από την αστυνομία κοντεύουν να διαμορφώσουν συνθήκες "ζούγκλας", επιβεβαιώνει ο Ρεζά Γκολαμί, πρόεδρος του Συλλόγου Ενωμένων Αφγανών Ελλάδος δίνοντάς μας το εξής παράδειγμα: Σε πολυκατοικία που μένει συμπατριώτης του με την οικογενειά του, ένας από τους γείτονές του, όταν θεώρησε πως έκαναν φασαρία στις 8 το βράδυ, κατέβηκε από το διαμέρισμα με το όπλο (!) του για να τους απειλήσει, "να μην ξαναβγάλετε άχνα", τους είπε μεταξύ άλλων! "Καλό είναι να προσέχουμε, αλλά όχι να φοβόμαστε, αυτός είναι ο τελικός τους στόχος", καταλήγει ο Ρεζά.

Όταν βιώνεις τον ρατσισμό, γυρίζεις την πλάτη στον φασισμό

Συνήθως έχουμε στο μυαλό μας τους Έλληνες μετανάστες σαν συντηρητικούς υπερ-πατριώτες, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να διαφυλάξουν ατόφια τα ήθη και τα έθιμα του ελληνισμού. Γιατί όμως μία μία οι μεταναστευτικές κοινότητες των Ελλήνων τοποθετούνται ενάντια στη Χρυσή Αυγή; Με μια μάλλον αναπάντεχη, ισχυρή αντίσταση κατά του φασισμού να έρχεται από μακριά, φαίνεται πώς όποιος ξέρει τι σημαίνει ρατσισμός και, κυρίως, ξενιτιά, μάλλον διαλέγει τελικά να υπερασπιστεί εκείνον που είναι πιο κοντά στη δική του μοίρα. Και οπωσδήποτε η Χρυσή Αυγή βρίσκεται από την άλλη μπάντα.

Πρόσφατα, η Ελληνοαμερικανική Προοδευτική Εκπαιδευτική Ένωση τόνισε ότι "ο φασισμός δεν έχει θέση εδώ". Όταν στην Αστόρια η Χρυσή Αυγή τοιχοκόλλησε αφίσα με σύνθημα "έξω οι ξένοι από την Ελλάδα", δέχθηκε περισσότερο αντιδράσεις παρά αποδοχή. Ίσως επειδή πήγε να απευθυνθεί σε ανθρώπους που εκτός της Ελλάδας ήταν αυτοί οι "ξένοι". "Αυτά δεν περνούν στην Αστόρια", ήταν η απάντηση των κατοίκων, ενώ πηγές κάνουν λόγο για υποστηρικτές που δεν ξεπερνούν το 2% της ελληνικής διασποράς.

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας, αλλά και η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Γερμανίας. "Οι μετανάστες στη Γερμανία έχουμε ζήσει την περιθωριοποίηση και τον ρατσισμό. Αυτό το φαινόμενο δεν θέλαμε να εμφανιστεί στη χώρα μας", τονίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας κ. Δημητρίου.

Οι "βρωμοέλληνες" που έκλεβαν και βίαζαν

Η κ. Ζωή έφυγε από το χωριό της το '70 και πήγε μόνη της στη Γερμανία να δουλέψει. "Όταν φτάσαμε, μας εξέτασαν στα δόντια σαν τα άλογα. Μετά μας πήρανε και μας πήγαν στα εργοστάσια. Εκεί μέναμε εφτά γυναίκες σ' ένα δωμάτιο. Παρέα κάναμε με Τούρκους ή με Ιταλούς που ήταν κι αυτοί μετανάστες. Με Γερμανούς δεν είχαμε σχέσεις", θυμάται. "Εμάς τότε μας είχε πουλήσει η ελληνική κυβέρνηση 18 μάρκα το κεφάλι. 18 μάρκα κι εμείς θυμόμασταν ακόμα τον πόλεμο".

Οι συνοικίες ήταν χωρισμένες σ' αυτές των μεταναστών, που ήταν πιο υποβαθμισμένες, και σ' εκείνες των Γερμανών. "Εγώ έφυγα λαθραία μ' ένα πλοίο, ήρθα στη Νέα Υόρκη και επί τρεις μήνες ήξερα να λέω μόνο eggs and sausages για να τρώω", λέει η κ. Λία. Κι όπου υπάρχει περιθωριοποίηση και προκατάληψη, υπάρχει εγκληματικότητα. Τη δεκαετία του '30 στην Αμερική οι Έλληνες ήταν πρώτοι σε όλα τα είδη εγκληματικότητας, σύμφωνα με έρευνες της εποχής. Στη Γερμανία του '60, αναφέρονται στους μετανάστες σαν "κοινωνική απειλή". Και φυσικά, αυτό ήταν το καλύτερο πάτημα για να αναπτυχθεί ο ρατσισμός. Ο οποίος ρατσισμός δεν έφυγε ολοκληρωτικά ούτε με τους μετανάστες δεύτερης γενιάς. Μάλιστα, υπάρχουν πολύ συχνές καταγραφές ξυλοδαρμών ή παρενοχλήσεων σε "ξένους" και, προφανώς, ανάμεσά τους βρίσκονται Έλληνες μετανάστες.

Χλευάζουν τους Έλληνες

Ο Γιάννης πήγε στο Λονδίνο για να εργαστεί και το τελευταίο διάστημα διαπιστώνει "στροφή" τής εκεί κοινωνίας απέναντι στους Έλληνες. "Μας ρωτάνε σε διάφορα μαγαζιά από πού είμαστε και αν έχουμε λεφτά να μπούμε μέσα. Τις προάλλες, ένας Γερμανός σε ελληνικό εστιατόριο αρνήθηκε να πληρώσει λέγοντας 'μας χρωστάτε έτσι κι αλλιώς'". Αλλά το αποκορύφωμα είναι τα reality παιχνίδια του είδους "Γίνε Έλληνας για μια βδομάδα". Το τελευταίο διάστημα, ολοένα και αυξάνονται οι μαρτυρίες για ρατσιστικές επιθέσεις κατά των Ελλήνων μεταναστών. Προς το παρόν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι μόνο φραστικές.

"Το πρόσωπο του φασισμού είναι παντού το ίδιο. Είτε ο ρατσισμός αφορά Πακιστανούς μετανάστες είτε αφορά Έλληνες μετανάστες. Κι επιτέλους, είναι μετανάστευση, ας τη λέμε με το όνομά της. Είμαστε μετανάστες γιατί στη χώρα μας πεινάμε. Ήρθαμε εδώ για να δουλέψουμε. Με ποιο θράσος η Χρυσή Αυγή τολμά να θέλει να 'καθαρίσει τον τόπο'; Από ποιους; Από κάποιους σαν κι εμάς, μάλλον", δηλώνει η Λυδία από την Ολλανδία.