ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ:

Αναδημοσίευση από "Ελευθεροτυπία" (26/09/09)

Εχουν ζήσει τη βία. Οι περισσότεροι (σχεδόν το 60%) υπήρξαν τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους θύματα κακοποίησης τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της μεταναστευτικής τους περιπέτειας. Μάλιστα ο ένας στους τέσσερις (24%) δηλώνει ότι κακοποιήθηκε όταν έφτασε στην Ευρώπη... Μπορεί να αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας (15,7%) ωστόσο μόνον το 6% το αναφέρει ως λόγο φυγής. Ο ξεριζωμός τους είναι δύσκολος για πολλούς λόγους: σχεδόν οι τρεις στους πέντε (59%) στερούνται τα παιδιά τους στην αναζήτηση μέσων επιβίωσης, νιώθουν μοναξιά (52%) στον ξένο τόπο, είναι άστεγοι (52%) ή ζουν σε επικίνδυνες συνθήκες (34%). Οι μισοί δουλεύουν περιστασιακά για να τα βγάζουν πέρα στις δύσκολες-βρώμικες-επικίνδυνες δουλειές αφού είναι αδύνατον να εργαστούν νόμιμα χωρίς άδεια παραμονής, περισσότερες από δέκα ώρες τη μέρα (37%) και ένα 8% εξ αυτών έχει υπάρξει θύμα εργατικού ατυχήματος. Και όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας είναι ο φόβος της σύλληψης που τους κρατά στη σκιά και τους εξαναγκάζει να είναι αόρατοι (60%), ακόμη κι όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της επίπονης εργασίας τους. Ο λόγος; Επειδή είναι μετανάστες χωρίς χαρτιά. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι μισοί εξ αυτών με προβλήματα υγείας (45%) δεν έχουν καμία απολύτως ιατρική φροντίδα, ούτε καν οι πιο ευάλωτοι άνθρωποι ανάμεσά τους, αφού ούτε η μία στις δύο έγκυες παρακολουθείται. Και οι κυριότερες ασθένειές τους, που εξελίσσονται σε χρόνιες παθήσεις, σχετίζονται με τις κακές συνθήκες διαβίωσης.

Τα στοιχεία από τη δεύτερη πανευρωπαϊκή έρευνα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για την Πρόσβαση στην Περίθαλψη που παρουσίασαν χθες οι Γιατροί του Κόσμου (ΓτΚ) καταδεικνύουν ότι το δικαίωμα των μεταναστών χωρίς έγγραφα στην ιατρική περίθαλψη δεν γίνεται σεβαστό στην Ευρώπη και γι' αυτό ξεκινούν εκστρατεία για την προώθηση της πρόσβασής τους στην Υγεία. Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 11 χώρες πήραν μέρος 1.218 ενήλικες, ίδιος αριθμός ανδρών και γυναικών χωρίς άδεια παραμονής, 97 διαφορετικών υπηκοοτήτων, στην πλειονότητά τους νέοι άνθρωποι -55% κάτω των 35 ετών- οι οποίοι κατά μέσον όρο είχαν εγκαταλείψει τη χώρα τους πριν από τεσσεράμισι χρόνια και ζούσαν τριάμισι χρόνια χωρίς άδεια παραμονής. Αν και σ' όλες τις χώρες που μελετήθηκαν προβλέπεται η πρόσβαση των ατόμων χωρίς άδεια παραμονής στην υγειονομική περίθαλψη αυτό καθίσταται δυσχερές, αφενός γιατί σχεδόν στις μισές οι νόμοι προβλέπουν την καταβολή μέρους ή όλου του κόστους περίθαλψης, κάτι που αδυνατούν να αναλάβουν και αφετέρου επειδή στις υπόλοιπες η πρόσβαση περιορίζεται στα επείγοντα περιστατικά, βάζοντας φραγμό στην περίθαλψη για συνηθισμένες ή χρόνιες παθήσεις. Κι ας μπορούσε το 70% να έχει ασφαλιστική κάλυψη, κάτι που δεν γνώριζε καθώς η έλλειψη ενημέρωσης αναδεικνύεται σε έναν επίσης σημαντικά ανασταλτικό παράγοντα πρόσβασης. Σ' αυτό το σημείο ο πρόεδρος του Δ.Σ. των Ελλήνων ΓτΚ Νικήτας Κανάκης, που παρουσίασε χθες την έρευνα, ευχαρίστησε τους Ελληνες γιατρούς καθώς «δεν βρέθηκε κανείς να καταδώσει τον χωρίς άδεια ασθενή όπως επιτάσσει ο νόμος». Υπενθύμισε ακόμη ότι το δικαίωμα στην υγεία είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα άσχετο από τη διοικητική κατάσταση του ασθενούς.