Αναδημοσίευση από το ΕΘΝΟΣ
Στο βιβλίο του με τίτλο «Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής», το Νο3 της οργάνωσης, Χάρης Κουσουμβρής, που αποχώρησε το 2002, εξιστορεί άγνωστες και σκοτεινές πλευρές της δράσης της και περιγράφει ανάγλυφα τη «γερμανόπληκτη» ιδεολογία της
Μέχρι πριν από κάποια χρόνια ήταν ένας από αυτούς, ένας «χρυσαυγίτης». Ηταν μάλιστα ανάμεσα στους τρεις πρώτους στην ιεραρχία της οργάνωσης. Ο Χάρης Κουσουμβρής αποχώρησε τελικά το 2002, όταν συνειδητοποίησε ότι η οργάνωση απαιτούσε πλήρη υποταγή στον «αρχηγό» και «έθετε πολλές φορές σε αμφισβήτηση τις βασικές μου αρχές: πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια».
Λίγο καιρό μετά, ο Χάρης Κουσουμβρής εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο «Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής». Την έκδοση ανέλαβε ο ίδιος από το βιβλιοπωλείο-εκδοτικό οίκο «Ερεβος» που είχε ανοίξει στον Πειραιά. Στο 175σέλιδο κείμενό του, το πρώην μέλος της οργάνωσης αποκαλύπτει άγνωστες πλευρές της δράσης της και περιγράφει ανάγλυφα τη «γερμανόπληκτη» -όπως ο ίδιος λέει- ιδεολογία της.
«Η Χρυσή Αυγή από την αρχή είχε πρόβλημα γερμανοπληξίας. Αρχικά υπήρχαν σβάστικες στα γραφεία, αλλά ύστερα εξαφανίστηκαν. Ωστόσο ο Μιχαλολιάκος ήθελε να μας πείσει για την υπεροχή του Homo nordicus, του ανθρώπου από τον Βορρά. Ποιος όμως ο λόγος όταν ο Χίτλερ στο βιβλίο του παραδέχεται ως προγόνους του τους Ελληνες;» σημειώνει ο συγγραφέας.
Συνέπεια της δημοσιοποίησης των στοιχείων για τη ναζιστική ομάδα ήταν τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του σχεδόν να εκδιωχθούν. Σύντομα αναγκάστηκε να κλείσει το βιβλιοπωλείο του, όταν κατάλαβε ότι τα παιδιά του κινδυνεύουν. Αμέσως μετά, μετακόμισε από τον Πειραιά στην επαρχία, ενώ άλλαξε και όλα τα τηλέφωνά του για να... εξαφανιστεί.
Ο Χάρης Κουσουμβρής εντάχθηκε στη Χρυσή Αυγή σε ηλικία 17 ετών, μαζί με τον αδελφό του Σωκράτη. «Ηταν 13 Μαΐου 1990 όταν περάσαμε για πρώτη φορά το κατώφλι της οργάνωσης στην οδό Κεφαλληνίας 74 και μου πήρε 12 χρόνια να καταλάβω το λάθος μου» αναφέρει ο ίδιος. Τα μέλη τούς είχαν υποδεχθεί φιλικά, λέγοντάς τους ό,τι ήθελαν να ακούσουν, όπως λέει. Μετά και την... απαραίτητη μελέτη της βιβλιογραφίας όπως το «Ο αγών μου» του Χίτλερ και τα πονήματα του Γκέμπελς, τα δύο αδέλφια ήταν πια πλήρη μέλη της οργάνωσης.
Το εξώφυλλο του βιβλίου του Χάρη Κουσουμβρή με τίτλο «Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής».
Σιγά σιγά ανέβαινε στην ιεραρχία. «Ο ''αρχηγός'' ήταν το υπέρτατο ον για εμάς. Ο λόγος του, διαταγή. Αυτό απαιτούσε και από εμάς. Τυφλή υποταγή. Αν κάποιος τον αμφισβητούσε, αναλαμβάναμε εμείς, τα πρωτοπαλίκαρά του, να τον συνετίσουμε με κάθε είδους εκφοβισμό. Δυστυχώς, έχω αναγκαστεί να χειροδικήσω εναντίον φίλων μου επειδή αμφισβήτησαν τα λεγόμενά του» δηλώνει ο Χ. Κουσουμβρής.
Στο βιβλίο, ο συγγραφέας παραδέχεται ότι ήταν απολύτως πειθαρχημένος στις «ορέξεις» του «αρχηγού», όπως γράφει, και απολύτως εμποτισμένος με το μίσος κατά των αριστεριστών και των μεταναστών. Ο ίδιος είχε συμμετάσχει σε καβγάδες με τους «άλλους» και μάλιστα είχε υποστεί τις συνέπειες. Σαράντα πέντε ράμματα του έκαναν μια φορά, όταν 15 άγνωστοι του επιτέθηκαν με λοστούς στον σταθμό της «Βικτώριας», όπως αναφέρει...
Καθώς ανεβαίνει στην ιεραρχία της οργάνωσης -έγινε ταμίας κάποια στιγμή-, αντιλαμβάνεται ότι ο «αρχηγός» δεν θα ανεχθεί κανέναν ανταγωνιστή - έτσι δικαιολογεί και την εμπλοκή του Περίανδρου στον ξυλοδαρμό του Δημήτρη Κουσουρή το 1998 στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, αλλά και τα «καρφώματα» που υπέστη από μέλη της Χρυσής Αυγής. Αυτό, σε συνδυασμό με την ιδεολογία της οργάνωσης που είχε ξεφύγει από τον εθνικοσοσιαλισμό, έκανε τον Κουσουμβρή να αποχωρήσει.
Ανώτατος φυλετικός τύπος
Σε απόκομμα του περιοδικού «Χρυσή Αυγή» που παραθέτει, αναφέρεται ότι «Σκοπός και νόημα της υπάρξεώς μας ήταν, είναι και θα είναι όσο θα ζει έστω και ένας Homo nordicus ο ερχομός του ανώτατου φυλετικού τύπου». «Τούτη η πρόταση της Χρυσής Αυγής συμπλέει άριστα με τη γενική ξενομανία και γερμανοπληξία, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις εθνικοσοσιαλιστικές αρχές» παρατηρεί ο Κουσουμβρής, και σε άλλο σημείο σημειώνει: «Ποιος ο λόγος λοιπόν να λατρεύουμε τη Γερμανία, εφόσον εμείς (σ.σ. εννοεί οι Ελληνες) ενσαρκωθήκαμε στο όνειρο ενός εκ των μεγαθηρίων της ιδέας (σ.σ.: εννοεί τον Χίτλερ).
Σε απόκομμα του περιοδικού «Χρυσή Αυγή» που παραθέτει, αναφέρεται ότι «Σκοπός και νόημα της υπάρξεώς μας ήταν, είναι και θα είναι όσο θα ζει έστω και ένας Homo nordicus ο ερχομός του ανώτατου φυλετικού τύπου». «Τούτη η πρόταση της Χρυσής Αυγής συμπλέει άριστα με τη γενική ξενομανία και γερμανοπληξία, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις εθνικοσοσιαλιστικές αρχές» παρατηρεί ο Κουσουμβρής, και σε άλλο σημείο σημειώνει: «Ποιος ο λόγος λοιπόν να λατρεύουμε τη Γερμανία, εφόσον εμείς (σ.σ. εννοεί οι Ελληνες) ενσαρκωθήκαμε στο όνειρο ενός εκ των μεγαθηρίων της ιδέας (σ.σ.: εννοεί τον Χίτλερ).
Σε σχέση με τη χρηματοδότηση της οργάνωσης, ο συγγραφέας αναφέρει: «Ως ταμίας της ''Χρυσής Αυγής'', είχα τη δυνατότητα να γνωρίζω ότι στο ταμείο δεν είχαμε ποτέ περισσότερα από 300-400 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά δεν συντηρείται οργάνωση. Ποιος την ενίσχυε, δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Ξέρω όμως ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωεκλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος...».
Στο βιβλίο σημειώνεται: «Απ' ό,τι εμμέσως μας έδωσε να καταλάβουμε ο ίδιος ο διαβόητος ''αρχηγός'' της Χρυσής Αυγής, ''αρπαχτές'' γινόντουσαν από όλους τους κομματικούς χώρους καταπώς συνέφερε τα δύο μεγάλα κόμματα». Οπως λέει, ήταν μάρτυρας όταν ο ίδιος ο «αρχηγός» τον είχε στείλει με άλλους να συνοδεύσουν σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ πολιτικό πρόσωπο που τον είχε καλέσει βουλευτής της ΝΔ.
Αποκαλυπτικός είναι ο Χ. Κουσουμβρής και σε σχέση με τις επαφές που είχε η Χρυσή Αυγή με άλλες ευρωπαϊκές ακροδεξιές οργανώσεις. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, «έρχονταν από Νότια Αφρική, Γερμανία, Ιταλία και αλλού στελέχη από ναζιστικές, ακροδεξιές, ρατσιστικές οργανώσεις για να ανταλλάξουμε απόψεις.
Στην αρχή, και κυρίως τους Γερμανούς, τους αντιμετωπίζαμε με δέος... Οσο όμως τους ζούσα τόσο τους σιχαινόμουν. Ξυπνούσαν το μεσημέρι, κατέβαζαν ένα μπουκάλι ούζο μονορούφι, άκουγαν σκληρή μουσική και μέσα στο μεθύσι πετούσαν και ρατσιστικές βρισιές».
Κατηγορώ
«Συμπλέουν με το σύστημα»
Η συνειδητοποίηση της... θέσης του στην οργάνωση έγινε όταν στις 20/4/2000 συμμετείχε με άλλους σε διαμαρτυρία για συνέδριο επιχειρηματιών Ελλάδας και Τουρκίας, που διοργανώθηκε σε γνωστό ξενοδοχείο. Την ημέρα εκείνη κάηκε και τουρκική σημαία, υπόθεση για την οποία κατηγορήθηκε ο Κουσουμβρής. Αργότερα, μετά την αποχώρησή του από την οργάνωση, πρώην ομοϊδεάτες του, όπως λέει, τον κατηγόρησαν άδικα για ληστεία στην Καλαμάτα και τον έσυραν σε δίκη... «Γράφοντας (το βιβλίο), ενήργησα μακριά από τις ατομικές μου ορμές με σκοπό όχι να καταστεί το κείμενο αυτό μια εκδικητική πράξη απέναντι σε μία συμβιβασμένη παράταξη, αλλά να προστατεύσω τον αγνό αγωνιστή από τα πλοκάμια του συστήματος» καταλήγει ο Χ. Κουσουμβρής. «Με την ίδια ευκολία που αυτοί συμπλέουν με το σύστημα, εγώ αρνούμαι να υπερασπιστώ νομικά με στοιχεία τον εαυτό μου, έχοντας απέναντί μου κατηγορίες στηριγμένες και ενεργούμενες από κάποιους της Ασφάλειας και του παρακράτους. Γιατί εγώ σε αντίθεση με κάποιους δεν είμαι καταδότης. Ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου γι' αυτό το καρκίνωμα ξεκινάει μια προσπάθεια ξεσκεπάσματος της αλήθειας προς χάριν των ονείρων και των έργων τόσων αδικημένων που πήγαν στράφι, ενδυναμώνοντας ένα ''λάθος''».
Πρώτα βρίζουν και μετά εξυμνούν τον Μεταξά
Ο Χάρης Κουσουμβρής καταγγέλλει πολλές φορές στο βιβλίο του τη διγλωσσία της Χρυσής Αυγής. Χαρακτηριστικά παραθέτει απόσπασμα από το περιοδικό της οργάνωσης που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 1986: «Ο Μεταξάς ήταν σαφώς γοητευμένος από τα εθνικοσοσιαλιστικά και τα φασιστικά πρότυπα. Ηταν όμως ένας δοτός πρωθυπουργός, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα στην εξουσία, όργανο του πράκτορα των Αγγλων Γεωργίου και των μεγαλοαστικών συμφερόντων που αυτός εκπροσωπούσε.
Αγωνιζόμενος να αποκτήσει ερείσματα για να απαγκιστρωθεί από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του Γεωργίου, προσπάθησε να ασκήσει μια φιλολαϊκή και εθνική πολιτική, που ωστόσο ποτέ δεν κατάφερε να παγιώσει σε ένα εθνικολαϊκό καθεστώς απαλλαγμένο από τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και της πολιτικής ολιγαρχίας, που εκπροσωπούσε ο θρόνος.
Ερμαιο της πλουτοκρατίας
Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν έγινε ποτέ ένα λαϊκό εθνικοσοσιαλιστικό ή έστω φασιστικό καθεστώς. Ερμαιο της πλουτοκρατικής και ολιγαρχικής ακροδεξιάς και της αγγλόδουλης πολιτικής της, χρησιμοποίησε τον Μεταξά και κατεδίωξε κάθε αληθινό εθνικοσοσιαλιστή, αποβάλλοντάς τον από τις τάξεις του».
Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν έγινε ποτέ ένα λαϊκό εθνικοσοσιαλιστικό ή έστω φασιστικό καθεστώς. Ερμαιο της πλουτοκρατικής και ολιγαρχικής ακροδεξιάς και της αγγλόδουλης πολιτικής της, χρησιμοποίησε τον Μεταξά και κατεδίωξε κάθε αληθινό εθνικοσοσιαλιστή, αποβάλλοντάς τον από τις τάξεις του».
Αργότερα, η ίδια η οργάνωση θα... αλλάξει γνώμη, τιμώντας τόσο τον Ιω. Μεταξά όσο και τον Γεώργιο Β'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου