ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΑ ΖΗΤΗΜΑ ΑΣΥΛΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, Η ΤΡΙΤΗ ΣΤΗΝ ΣΕΙΡΑ

Πηγή: TVXS (22/12/09) Νέα έκθεση ευρωπαϊκής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων – η τρίτη μέσα στους τελευταίους μήνες – ασκεί δριμύτατη κριτική στην Ελλάδα για τις πολιτικές που ακολουθεί στο θέμα της μετανάστευσης.

Παράνομες ομαδικές απελάσεις χωρίς αποφάσεις διοικητικής απέλασης, μυστικές επαναπροωθήσεις στα σύνορα με την Τουρκία, απάνθρωπη συμπεριφορά των αστυνομικών και εκατοντάδες θάνατοι μεταναστών κάτω από φρικτές συνθήκες αποτελούν τα χαρακτηριστικά της ελληνικής «πολιτικής» στο θέμα της μετανάστευσης, σύμφωνα με την έκθεση του ευρωπαϊκού δικτύου Migreurop. Η εν λόγω έκθεση αποτελεί την τρίτη κατά σειρά έκθεση οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων – μετά το «Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι» και την οργάνωση για το άσυλο «PRO ASYL» – η οποία καταγγέλλει τις απαράδεκτες πρακτικές των ελληνικών κυβερνήσεων στο θέμα της μετανάστευσης. Ειδικότερα, η έκθεση φανερώνει ότι μόλις το ένα τρίτο από τις απελάσεις μεταναστών γίνονται με νόμιμες αποφάσεις διοικητικής απέλασης. Κατά συνέπεια, όλες οι υπόλοιπες απελάσεις είναι παράνομες, ενώ ο τρόπος που διενεργούνται οδηγεί όχι μόνο σε προσβολή της αξιοπρέπειας των μεταναστών αλλά συχνά τους οδηγεί σε βαρύτατους τραυματισμούς, ακρωτηριασμούς ή ακόμα και στο θάνατο. Συγκεκριμένα, από τους 141.177 μετανάστες που απελάθηκαν στο διάστημα 2005-2007, μόνο για τους 54.608 από αυτούς είχε εκδοθεί η σχετική απόφαση διοικητικής απέλασης. Παράλληλα, η έκθεση αναφέρεται στην τρομερή αύξηση – μετά τις Ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου – των επιδρομών αστυνομικών στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας, όπου συγκεντρώνονται πολλοί πρόσφυγες, καθώς και στα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της καταστροφής με εμπρησμό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Πάτρα. Παράλληλα, καταγγέλλει τις παράνομες νυχτερινές επιχειρήσεις μεταφοράς μεταναστών που πραγματοποιούν οι άντρες της ΕΛ.ΑΣ., οι οποίοι είτε εγκαταλείπουν σε βάρκες στο Αιγαίο τους μετανάστες είτε οδηγούν τους «συλληφθέντες» στον Έβρο και τους αναγκάζουν να περάσουν το ποτάμι με κίνδυνο της ζωής τους. Πολλοί δε από αυτούς δεν καταφέρνουν ποτέ να φτάσουν «απέναντι» και βρίσκουν τραγικό θάνατο.