ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΑΛΙΕΡΓΑΤΕΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ

Εδώ και πάνω από δύο εβδομάδες λαμβάνει χώρα μια από όλες τις απόψεις εξαιρετικά σημαντική απεργιακή κινητοποίηση, που η θετική της έκβαση μπορεί να πάει ένα βήμα μπροστά τόσο το εργατικό όσο και το μεταναστευτικό – αντιρατσιστικό κίνημα. Οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες της Νέας Μηχανιώνας (της περιοχής με το μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο ανοιχτής θαλάσσης στην Ελλάδα) αντιπαρατίθενται με ένα σκληρό αντιδραστικό μπλοκ εργοδοσίας, “τυφλής” δικαιοσύνης, τυχοδιωκτών εθνικιστών και κυβερνητικών επιλογών αρνούμενοι τις εξευτελιστικές μειώσεις μισθών αλλά και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που τους προτείνονται και υπερασπιζόμενοι τα δίκαια κεκτημένα τους αλλά και την προώθησή τους σχετικά με την ασφάλιση, τη συμμετοχή τους στην καταμέτρηση της ψαριάς κ.ά. Πιο συγκεκριμένα ζητούν να μην μειωθούν οι μισθοί τους (η εργοδοσία μιλά μέχρι και για μείωση της τάξης του 60%, ελέω κρίσης, οπότε και οι μισθοί τους θα κατέληγαν στα 300-400€!), να πληρωθούν το δώρο Χριστουγέννων, να εισπράττουν από την επιστροφή του ΦΠΑ, να επιστρέψουν στο ΙΚΑ από τον ΟΓΑ όπου είναι σήμερα ασφαλισμένοι (η αλλαγή αυτή έγινε το 2004 πάλι επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και με αυτό τον τρόπο οι αλιεργάτες χάνουν τη μισή κύρια σύνταξη και την επικουρική, χάνουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις υπόλοιπες παροχές του ΙΚΑ, ενώ δεν καλύπτονται σε περίπτωση εργατικού «ατυχήματος», ταυτόχρονα πολλοί εργοδότες δεν καταβάλλουν τις εισφορές) και να υπάρχει εκπρόσωπος των Αιγυπτίων εργατών μεταξύ των εκπροσώπων που συμμετέχουν στον υπολογισμό του μισθού. Ο πρώτος αντίπαλος με τον οποίο συγκρούονται είναι φυσικά η Πανελλήνια Ένωση Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας (ΠΕΠΜΑ) και οι τοπικοί της εκπρόσωποι οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να δυναμιτίζουν με τη στάση και τις δηλώσεις τους σε κάθε ευκαιρία, κάνοντας σαφές πια πως εργάτες κι αφεντικά ειδικά σε περίοδο κρίσης, σε περίοδο που η πίτα μικραίνει δεν είναι δυνατόν να σταθούν δίπλα, πως οι θέσεις τους θα είναι θέσεις σύγκρουσης, μάχης και επιβολής. Μαζί με αυτό αναδεικνύεται η αδιέξοδη πολιτική της κυβέρνησης. Η θρασύτητα με την οποία οι πλοιοκτήτες απειλούσαν πως θα τους διώξουν όλους αν δε συμμορφωθούν και θα πάρουν στη θέση τους φτηνότερους, παράνομους (και συνεπαγόμενα φοβισμένους και πειθήνιους) μετανάστες, δεν είναι τυχαία. Πατάει ακριβώς στη βεβαιότητα πως οι κεντρικές πολιτικές αποφάσεις παρά τις εξαγγελίες για μετανάστευση με ανθρώπινο πρόσωπο, χωρίς εκμετάλλευση κτλ, παραμένουν ρατσιστικές, παραμένουν στη γραμμή της Ευρώπης φρούριο, των διαχωρισμών, της περιθωριοποίησης των χωρίς δικαιώματα, της πολυδιάσπασης των εργαζομένων σε ντόπιους, λίγο νόμιμους, καθόλου νόμιμους, εντελώς αόρατους. Με δεδομένο ότι η περίπτωση των αλιεργατών της Μηχανιώνας αποτελεί παλιό και δοκιμασμένο παράδειγμα “ελεγχόμενης” μετανάστευσης, αφού οι Αιγύπτιοι εργαζόμενοι έρχονται μέσω της από τη δεκαετία του 80 ισχύουσας διακρατικής συμφωνίας για συγκεκριμένη, εξειδικευμένη εργασία, γίνεται εμφανές και το όριο αυτής της λογικής για τη μετανάστευση. Είναι ξεκάθαρο και με αυτό το παράδειγμα ότι το μεταναστευτικό δεν είναι ένα ζήτημα που λύνεται με καλύτερη διαχείριση, αλλά έχει βαθιές ρίζες, στην υπερεκμετάλλευση των χωρών του Νότου, στο στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτισμικό πόλεμο που τους έχει εξαπολυθεί από τα ανεπυγμένα κράτη. Δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη η φτήνια με την οποία οι επίσημοι και ανεπίσημοι ακροδεξιοί κύκλοι της πόλης προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το θέμα, υπερασπιζόμενοι παρά τη δήθεν φιλολαϊκότητά τους, τα συμφέροντα των πλοιοκτητών ως ελληνικά απέναντι σε αυτά των ξένων. Τα σχέδιά τους για “εθνική πανστρατιά” ενάντια σε μετανάστες, πρόσφυγες και εθνικούς μειοδότες φαίνεται ότι δεν τους βγαίνουν. Δεν τους μένει παρά η περιφορά της πολιτικής τους γελοιότητας και σίγουρα δεν τρομάζουν ούτε τους αγωνιζόμενους μετανάστες, ούτε τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες σε αυτούς. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΛΙΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΝΙΚΗΦΟΡΑ Για να δώσει ελπίδα και ώθηση στις εργατικές μάχες του επόμενου διαστήματος ελλήνων και ξένων. Για να αποδείξει πως η ταξική και διεθνικιστική αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Για να μας υπενθυμίσει πώς στήνουμε αναχώματα απέναντι στο μικρό και μεγάλο κεφάλαιο, απέναντι στις εθνικές και ευρωπαϊκές κυβερνητικές επιλογές. Για να σπάσει τους τεχνητούς διαχωρισμούς που θέλουν να επιβάλλουν τα αφεντικά στις τάξεις των εργαζομένων Για να εκφραστεί ισχυρά η ταξική αποδοκιμασία στην προδοτική ηγεσία του Εργατικού Κέντρου και της ΓΣΕΕ που όχι μόνο άφησαν ακάλυπτη την απεργία και τον αγώνα, αλλά άφησαν να μπει μπροστά το εργοδοτικό “Σωματείο Αλιεργατών Μηχανιώνας», το οποίο ελέγχεται από την ΠΑΣΚΕ, για να μαζέψει την κατάσταση, με μόνο γνώμονα και στόχο τελικά μην κουνηθεί φύλλο στις “100 πρώτες μέρες” της “σοσιαλιστικής” διακυβέρνησης. Για να πάρει σάρκα και οστά το “Έλληνες και Ξένοι, Εργάτες Ενωμένοι”. Για να δούμε έλληνες, μετανάστες/τριες, πρόσφυγες, νόμιμοι και παράνομοι ότι απέναντι στην Ευρώπη του κεφαλαίου, του πολέμου, της εκμετάλλευσης, των τειχών και της καταπίεσης, υπάρχει και γίνεται πράξη στο εδώ και το τώρα η κοινωνία που οραματιζόμαστε: της αλληλεγγύης, της ενότητας, των ανοιχτών εξωτερικών και εσωτερικών συνόρων, του διεθνισμού.