ΟΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΠΑΣΟΚ, ΤΑ ...ΚΕΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ...ΚΑΛΑΘΙΑ

Οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες αρκετές, και οι ενθουσιώδεις δημοσιογραφικοί τίτλοι ακόμα περισσότεροι. Οι αποδέκτες είναι δύο: μετανάστες και πρόσφυγες και η ελληνική κοινωνία. Και το ερώτημα είναι κοινό: τι να περιμένουν; Αν στηριχθούν στους τίτλους και στις επικοινωνιακές υπερβολές, θα καταλήξουν να περιμένουν τα «πάντα», μόνο που αυτά πολύ απλά δεν θα έρθουν ποτέ... Με μιαν έννοια όσες περισσότερες προσδοκίες καλλιεργούνται σήμερα, που δεν θα επαληθευτούν αύριο, θα λειτουργήσουν τελικά ως παράγοντας προωθητικός για την συνείδηση. Και το αντιρατσιστικό κίνημα έχει κάθε λόγο να βοηθήσει στη δημιουργία αυτής της νέας συνείδησης. Για τα παιδιά των μεταναστών Η δήλωση του Γ.Παπανδρέου από το βήμα του GFMD στις 4 Νοέμβρη είναι η εξής: «τόνωση της συμμετοχής των μεταναστών στην πολιτική ζωή της χώρας, μέσα από τη δυνατότητα απόκτησης ελληνικής ιθαγένειας κυρίως βεβαίως της λεγόμενης «δεύτερης γενιάς», όπου προτείνουμε την απόκτηση ιθαγένειας με τη γέννηση του νέου ανθρώπου στην επικράτειά μας». Το πρώτο που σημειώνουμε σ’ αυτήν την δήλωση είναι ότι «χάθηκαν» τα παιδιά των μεταναστών που μεγάλωσαν εδώ! Ποια είναι αλήθεια η διαφορά τους από αυτά που γεννήθηκαν εδώ; Όλα φοιτούν στην ελληνική εκπαίδευση, τα ελληνικά είναι η κύρια γλώσσα τους, και τις χώρες των γονιών τους μπορεί να μην τις γνώρισαν ποτέ. Κι όμως υπάρχει μια διαφορά κι αυτή είναι στους αριθμούς! «Σε 250.000 εκτιμώνται τα παιδιά που έχουν γεννηθεί ή μεγαλώσει στην Ελλάδα από γονείς μετανάστες ή πρόσφυγες, σύμφωνα με το Μεσογειακό Παρατηρητήριο Μετανάστευσης του Παντείου Πανεπιστημίου…. Φθάνουν το 9,5% του μαθητικού πληθυσμού στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τη σχολική χρονιά 2007-2008 μεταξύ των 1.208.056 μαθητών οι 112.211 ήταν παιδιά αλλοδαπών. Εικάζεται ότι ξεπερνούν το 5% των φοιτητών στα ΑΕΙ» (Από Καθημερινή). Η παραπάνω δήλωση βάζει ψαλίδα στον συνολικό αριθμό. Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη όμως ότι αυτή θα είναι και η μόνη… Για μας ένα είναι σίγουρο. Το ΠΑΣΟΚ δεν έπαθε ξαφνικά κρίση ενοχών –αυτά τα 250 χιλ. παιδιά δεν προέκυψαν στα 5 χρόνια της ΝΔ, αλλά επί των ημερών του κυρίως!! Βλέπει απλά το αδιέξοδο. Βλέπει τον συσσωρεμένο θυμό αυτών των παιδιών που στερούνται αυτονόητα δικαιώματα. Βλέπει πως θα ήταν αδύνατο να συλλάβει ή να απελάσει αυτά τα παιδιά, αν δεν εξασφάλιζαν μια κάποια άδεια παραμονής στα 18 τους. Να τα απελάσει άλλωστε πού; Σε άγνωστες χώρες; Ο παραλογισμός εις το τετράγωνο απλά έφτασε στα όρια του. Και μάλιστα με καθυστέρηση πολλών χρόνων. Το αντιρατσιστικό κίνημα και η αριστερά ήταν οι μόνοι που έθεταν το ζήτημα εδώ και πολλά χρόνια. Και είχαν δίκιο! Αλλά ο δρόμος είναι ακόμα μπροστά μας. Για να τονίσουμε σε όλους τους τόνους ότι δεν δεχόμαστε τίποτα λιγότερο από την παροχή της υπηκοότητας σε ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ 250.000 παιδιά με τις ελαχιστότερες και τις ευκολότερες των προϋποθέσεων! Χωρίς παράβολα, χωρίς σύνδεση με το καθεστώς των γονιών, χωρίς χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες, χωρίς ειδικές ρυθμίσεις, χωρίς υποσημειώσεις. Απλά και καθαρά. Για το δικαίωμα της ψήφου Στην ίδια ομιλία ο Γ.Παπανδρέου μίλησε για «τη συμμετοχή των μακροχρόνια διαμενόντων μεταναστών στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που είναι και μία επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος αφορά στις 5ετείς άδειες παραμονής που νομοθετήθηκαν πριν 2 χρόνια και τις οποίες μέχρι και σήμερα έχουν πάρει απειροελάχιστοι (αναζητήσαμε στατιστικές στάθηκε αδύνατο να τις βρούμε). Ο λόγος οι σκληρές προϋποθέσεις: πιστοποιητικό γνώσης της ελληνικής γλώσσας και ειδικές εξετάσεις οργανωμένες από το ΙΔΕΚΕ (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων) και παράβολα των 900 ευρώ. Κι εδώ ο Γ.Παπανδρέου πιάστηκε αδιάβαστος! Γιατί πολύ απλά τα ειδικά τμήματα του ΙΔΕΚΕ δεν λειτουργούν καν αυτή την στιγμή! Επειδή δεν χρηματοδοτήθηκαν και επειδή οι εργαζόμενοι συμβασιούχοι σ’ αυτά είναι απλήρωτοι 9 μήνες! «Αυτή τη στιγμή δεν λειτουργεί απολύτως τίποτα. Κανένα τμήμα των Κέντρων Εκπαίδευσης Ενηλίκων, καμιά Σχολή Γονέων, κανένα τμήμα για τους μετανάστες! Ειδικότερα το τελευταίο θα προκαλέσει εκρηκτικά προβλήματα. Ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό ότι για να μπει ένας μετανάστης στο λεγόμενο "καθεστώς επί μακρόν διαμένοντος" πρέπει αν παρακολουθήσει τα τμήματα του προγράμματος Οδυσσέας ώστε να μπορεί να δώσει εξετάσεις για "πιστοποιητικό ελληνομάθειας". Αυτές οι εξετάσεις που ήταν προγραμματισμένες για τις αρχές Οκτωβρίου (γίνονται 2 φορές το χρόνο) αναβλήθηκαν επ' αορίστω, τα τμήματα δεν λειτουργούν και έτσι πολλοί μετανάστες οδηγούνται σε απόγνωση...» (http://diavatirio.net/diavat/news.php?extend.5868). Αν έτσι εννοεί το δικαίωμα στην ψήφο η κυβέρνηση, τότε ξέρουμε ακριβώς τι «καλάθι» να κρατάμε. Μικρό, πολύ μικρό… Για μας το δικαίωμα στην ψήφο, τόσο στις τοπικές όσο και στις γενικές εκλογές, είναι συνυφασμένο με την πάλη για απλοποίηση των αδειών παραμονής, δραστική μείωση των παραβόλων, αποσύνδεση από τα ένσημα. Για τους πρόσφυγες Μπορεί η Παγανή να έκλεισε –βασικά γιατί οι κτιριακές υποδομές της παλιάς αποθήκης με μια τουαλέτα για 200 άτομα (!) απλά έγιναν αβίωτες- και ο Μ.Χρυσοχοίδης να δήλωσε πως επιτέλους το άσυλο θα φύγει από τα χέρια της αστυνομίας και θα περάσει στο υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά οι σημαντικές νίκες για το κίνημα στα ζητήματα των προσφύγων δεν ήρθαν ακόμα. Οι αιτητές ασύλου δεν αναζητούν απλά να αλλάξουν τα γραφεία που θα καταφεύγουν και οι υπάλληλοι να μην φορούν στολές! Αναζητούν αναγνώριση! Κι ως προς το έγκλημα της μόλις 0,6% αναγνώρισης ασύλου στην Ελλάδα, κανείς τους δεν βρήκε να πεί μια κουβέντα! (27% είναι ο μ.ο. του ποσοστού αναγνώρισης στην υπόλοιπη Ε.Ε. -Eurostat 2008). Τους λείπει η ενημέρωση; Όχι. Τους λείπει η πρόθεση. Πράγμα που δεν λείπει καθόλου από ‘μας. Σχεδόν θα φανούμε μονότονοι αλλά ο στόχος για αναγνώριση όλων των προσφύγων από εμπόλεμες περιοχές, η διεύρυνση του όρου «πρόσφυγας» με βάση τις κλιματικές αλλαγές, παραμένει για μας ο ίδιος!

* Κι επειδή ο Γ.Παπανδρέου αρέσκεται να χρησιμοποιεί για τον εαυτό του τον τίτλο του «μετανάστη», μια υποσημείωση με το επίσημο βιογραφικό του από το http://el.wikipedia.org/. «Γεννήθηκε το 1952 στο Σαιντ Πωλ (St Paul) της Μινεσότα (Minnesota), Η.Π.Α., όπου ο πατέρας του, ο μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, κατείχε πανεπιστημιακή έδρα. Μητέρα του είναι η Μάργκαρετ Τσαντ από το Έλμχαρστ του Ιλινόις… Όταν ήταν μικρός, τον φώναζαν Τζέφρι. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College στη Μασαχουσέτη (Massachusetts), ΗΠΑ, την περίοδο 1970-1975, πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, Ηνωμένο Βασίλειο (1975-1977). Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Έχει ζήσει και εργαστεί σε διάφορες χώρες (Η.Π.Α., Σουηδία, Καναδάς)». Τι λέτε υπέφερε πολύ σ’ αυτό το σκέλος της ζωής του;;; Χριστίνα Ζιάκκα