ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

Αναδημοσίευση από Ελευθεροτυπία Κοινούς απεργιακούς αγώνες και συνδικαλιστική δράση Ελλήνων και μεταναστών ανακοίνωσαν πριν από λίγες ημέρες εκπρόσωποι μεταναστευτικών οργανώσεων. Οικοδόμοι, οικιακές βοηθοί αλλά και μικροπωλητές ίδρυσαν κοινό σωματείο εργαζομένων και αποφάσισαν να διεκδικήσουν την είσοδό τους στη ΓΣΕΕ. Πρεμιέρα της κοινής εμφάνισής τους ορίστηκε η Πρωτομαγιά. «Την περίοδο της οικονομικής κρίσης απολύονται χιλιάδες μετανάστες χωρίς αποζημίωση την ώρα που τους οφείλουν μέχρι και 10.000 ευρώ», διευκρίνησε ο Π. Κωνσταντίνου (Κίνηση - Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή), προσθέτοντας ότι οι μετανάστες αποτελούν «αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής τάξης και διεκδικούν πλέον την εγγραφή τους στα εργατικά συνδικάτα».

Ο Τζ. Ασλάμ, πρόεδρος της πακιστανικής κοινότητας, είπε: «Υπάρχουν εργοδότες που απειλούν όποιον μετανάστη ζητήσει τα δεδουλευμένα. Κι αυτός, μόνος του, φοβάται να διεκδικήσει ή ν' απευθυνθεί σε σωματείο. Θα διαδηλώνουμε σε όλες τις εργατικές κινητοποιήσεις».

Ο Ινδός Παντέλ Κουμάρ πρόσθεσε: «Δουλεύω 24 χρόνια στην Ελλάδα. Απολυθήκαμε από τη ΒΙΕΚΑΤ ενώ μας όφειλαν περίπου έξι μισθούς. Χάθηκε ένα χαρτί στη Νομαρχία, δεν μου ανανεώνουν την άδεια παραμονής. Ζητάμε όποιος πουλάει ναρκωτικά να φυλακιστεί κι όποιος είναι εργαζόμενος να μην φοβάται να περπατήσει στο δρόμο».

Ο Χουσεΐν Τζακίρ, από το Μπανγκλαντές, δουλεύει στην Ελλάδα 17 χρόνια ως μαραγκός. Εκοψε το πόδι του, χειρουργήθηκε, έζησε 21 μήνες στο νοσοκομείο. Τώρα, είναι μικροπωλητής στην πλ. Βικτωρίας, για να πληρώνει το νοίκι και το φαγητό του, κάθε εβδομάδα πηγαίνει στο Αλλοδαπών για τα χαρτιά, περιμένει ολόκληρη τη νύχτα και το πρωί του λένε να ξαναπάει την επόμενη εβδομάδα.

«Η 1η Μαΐου είναι η ημέρα της εργατικής τάξης», λέει ο Ταφά Ντάου από τη Σενεγάλη: «Προσπαθούμε να ενσωματωθούμε στον ελληνικό πληθυσμό. Δεν μας αρέσει να πουλάμε πράγματα στο δρόμο. Υπάρχουν έμποροι που πιστεύουν πως φταίμε εμείς που δεν δουλεύουν και όχι η οικονομική κρίση. Εμείς χρειαζόμαστε μια δουλειά όπως όλοι οι άνθρωποι. Αφήσαμε τη χώρα μας για μια καλύτερη ζωή. Θα παλέψουμε μαζί μ' εσάς για δημοκρατία και δικαιώματα που πρέπει να ισχύουν και σ' εμάς όπως σ' όλο τον κόσμο».

Από το Σωματείο Αλβανών Μεταναστών, ο οικοδόμος Σκελτζέν Μελίν λέει: «Ζω 20 χρόνια στην Ελλάδα, τα παιδιά μου γεννήθηκαν εδώ, προσαρμοστήκαμε. Δεν διεκδικώ τίποτα περισσότερο από τη νόμιμη διαμονή. Δεν μπορούσα να πάω στην κηδεία του πατέρα μου μέχρι να μου βγάλουν βίζα. Ελληνες και ξένοι οικοδόμοι είμαστε όλοι εργαζόμενοι και πρέπει να διεκδικήσουμε από κοινού».

Ο Ιρανός Μοχ. Σέμκο λέει: «Πίστευα ότι έδώ στην Ευρώπη εφαρμόζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν υπάρχουν διαχωρισμοί χρώματος και θρησκείας. Το όνειρο έμεινε όνειρο. Χαίρομαι που γνώρισα φίλους που θα παλέψουμε μαζί».

«Από τους 8.000 μετανάστες από τη Σρι Λάνκα μόνο οι 2.000 έχουν χαρτιά. Πήγα στο Αλλοδαπών και με κυνήγησαν. Οι οικιακές βοηθοί φοβούνται να κυκλοφορήσουν στο δρόμο», πρόσθεσε η Μ. Σάμπρι από τη Σρι Λάνκα.