Αναδημοσίευση από www.enet.gr
Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις των πρόσφατων εκλογών ήταν ασφαλώς το εντυπωσιακό ποσοστό (5,29%) που κατέλαβε η «Χρυσή Αυγή» (ως «Ελληνική Αυγή») στο Δήμο της Αθήνας, με επικεφαλής μάλιστα τον παλαίμαχο «φίρερ» Νίκο Μιχαλολιάκο. Για μια ακόμα φορά «έπεσαν από τα σύννεφα» οι εφησυχασμένοι αναλυτές και θυμήθηκαν ότι πρέπει να ασχοληθούν μ' αυτό το φαινόμενο, το οποίο θεωρούσαν μέχρι πρότινος «γραφικό» και τους ασχολούμενους μ' αυτό «κολλημένους».
Μόνο που και πάλι κάνουν λάθος, αναζητώντας στην «ιδεολογία» της «Χρυσής Αυγής» την εκλογική της επιτυχία. Κάνουν λάθος, γιατί βέβαια δεν γοήτευσαν όλους αυτούς τους πολίτες που κατέληξαν να ψηφίζουν «Χρυσή Αυγή» οι ιδέες του ναζισμού, οι φασιστικοί χαιρετισμοί, τα ξυρισμένα κεφάλια και οι μπότες Βέρμαχτ των Χρυσαυγιτών. Οι περισσότεροι πίστεψαν ότι με την ψήφο τους αυτή επιβραβεύουν ένα καθεστώς «ειδικής ασφάλειας» που έχει θέσει σε εφαρμογή η «Χρυσή Αυγή» στον Αγιο Παντελεήμονα, κάτω από την ανοχή των συντεταγμένων αρχών ασφαλείας. Μερίδα δηλαδή των κατοίκων θεώρησε ότι η ανάδειξη της «Χρυσής Αυγής» σε ομάδας κρούσης κατά των μεταναστών είναι μια κάποια «λύση» που ενδεχομένως μέσα από την κατατρομοκράτηση οδηγήσει σε περιορισμό του ρεύματος των ξένων.
Το σχήμα που εφάρμοσε με επιτυχία η ναζιστική οργάνωση σ' αυτές τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας είναι καρικατούρα του κλασικού μύθου των «Επτά Σαμουράι» (ή του «Και οι επτά ήταν υπέροχοι» ή «Και οι δώδεκα ήταν καθάρματα»). Ο αρχικός μύθος περιγράφει μια ομάδα πιστολάδων και εκτελεστών που αναλαμβάνει να σώσει μια κοινότητα από τους πολλαπλάσιους ξένους που την επιβουλεύονται. Τελικά οι λίγοι νικούν τους πολλούς και αναδεικνύονται σε ινδάλματα των φιλήσυχων πολιτών. Αλλά επειδή ο Ν. Μιχαλολιάκος δεν είναι Στιβ Μακ Κουίν και ούτε αρκεί το απαστράπτον κρανίο του Η. Παναγιώταρου να τον μετατρέψει σε Γιουλ Μπρίνερ, οι εικόνες που βλέπουμε να εκτυλίσσονται στα στενά του Αγίου Παντελεήμονα δεν είναι καθόλου ηρωικές. Το καθημερινό κυνήγι των μεταναστών, ο αποκλεισμός των δημόσιων χώρων (όπως η παιδική χαρά), η πολιορκία και ο εμπρησμός του αυτοσχέδιου τόπου προσευχής μοιάζουν περισσότερο με δοκιμές «τελικής λύσης». Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα περιστατικά βίας και αυτοδικίας, ακόμα και οι ανθρωποκτονίες εις βάρος μεταναστών που διαπράττονται στην περιοχή, αποδίδονται με ευκολία από τις αρχές σε συγκρούσεις μεταξύ μεταναστών ή στην καλύτερη περίπτωση σε άγνωστους δράστες.
Και όταν βρεθούν κάποιοι θαρραλέοι έλληνες πολίτες που καταγγέλλουν τη βία κατά των μεταναστών (όπως συνέβη με τους σκηνοθέτες Κωνσταντίνο Γιάνναρη, Χρήστο Βούπουρας και Γιώργο Κόρρα στις 28.10), τότε οι αρχές ακούνε αυτό που θέλουν να ακούσουν, ότι δηλαδή πάλι «Αφγανοί» ήταν οι δράστες...
Οι σχέσεις της ΕΛ.ΑΣ. με τη «Χρυσή Αυγή» δεν είναι κάτι νέο. Ακόμα και τα δύσπιστα μεγάλα κανάλια υποχρεώθηκαν ορισμένες φορές να αναδείξουν τις κοινές επιχειρήσεις Χρυσαυγιτών και ΜΑΤ (βλ. Ιός, «Οι μελανοχίτωνες της ΕΛ.ΑΣ.», «Κ.Ε.» 10.2.2008), ενώ στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. εμφανίζονται ως οπαδοί της οργάνωσης (βλ. Ιός, «Ο εσωτερικός εχθρός της ΕΛ.ΑΣ.», «Κ.Ε.» 23.3.2008).
Διαθέτουμε σήμερα την πιο επίσημη αποτίμηση των δικαστικών αρχών για τον τρόπο δράσης της «Χρυσής Αυγής». Δύο μέρες μετά την πρώτη Κυριακή των εκλογών, στις 9 Νοεμβρίου, δημοσιεύτηκε η απόφαση 1167/2010 του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αναίρεσης του γνωστού «Περίανδρου», κατά της 116, 162, 163/2009 απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών. Ετσι τελεσιδίκησε η καταδικαστική απόφαση εις βάρος του για την απόπειρα ανθρωποκτονίας του συνδικαλιστή φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή τον Ιούνιο του 1998. Και ο μεν «Περίανδρος», παλιός υπαρχηγός της «Χρυσής Αυγής» είναι από πέρυσι τον Δεκέμβριο ελεύθερος, αφού εξέτισε μέρος της ποινής του, όμως η απόφαση του Αρείου Πάγου επικυρώνει το σκεπτικό του Εφετείου, το οποίο περιγράφει αναλυτικά τη δράση της οργάνωσης σ' αυτό το αιματηρό επεισόδιο.
Αντιγράφουμε: «(Ο κατηγορούμενος Α.Α. ή Περίανδρος κηρύσσεται ομόφωνα ένοχος του ότι) στις 16.6.1998 και περί ώρα 5.15' στην Αθήνα και συγκεκριμένα σε υπαίθριο χώρο του αναψυκτηρίου (...) από κοινού ενεργών με άλλα εννέα περίπου άτομα, μέλη όπως και ο ίδιος της οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», τα στοιχεία των οποίων δεν εξακριβώθηκαν από τη διενεργηθείσα ανάκριση, έχοντας αποφασίσει να τελέσουν το κακούργημα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση, επιχείρησαν πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως αυτού, ήτοι έχοντας αποφασίσει να σκοτώσουν τον Δημήτριο Κουσουρή, φοιτητή (...) επιτέθηκαν κατ' αυτού αιφνιδιαστικά με ξύλινα ρόπαλα που κρατούσαν τόσο ο ίδιος όσο και οι λοιποί συναυτουργοί και κατάφεραν κατ' αυτού με τρομακτική βιαιότητα και αγριότητα πολλαπλά χτυπήματα κυρίως στο κεφάλι και σε όλο το σώμα του (...) Απέτυχαν όμως και δεν ολοκλήρωσαν τελικά τον ανθρωποκτόνο σκοπό τους από αίτια εξωτερικά και ανεξάρτητα της θελήσεώς τους».
Γεννιέται ήδη το ερώτημα σε ορισμένους σχολιαστές μήπως όλη αυτή η αιματηρή δράση ανήκει στο παρελθόν και μήπως η εκλογή δημοτικού συμβούλου συντελέσει στην «εξημέρωση» της ναζιστικής οργάνωσης. Ο ίδιος ο φίρερ Μιχαλολιάκος έχει δώσει με τον τρόπο του την απάντηση εδώ και καιρό. Είδαμε πριν από μήνες τον Ακη Παυλόπουλο ένα απόγευμα στον Alter να τον ρωτάει έντρομος: «Είπατε πριν από λίγο τηλεφωνώντας ότι αν δεν σας βγάλω στον αέρα πρέπει να πάρω σωματοφύλακες;» Χωρίς δισταγμό ο αρχηγός της «Χρυσής Αυγής» το επιβεβαίωσε: «Βεβαίως το είπα και το επαναλαμβάνω».
Αλλά και κατά την προεκλογική περίοδο, φιλοξενούμενος στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου (27.9.2010) ο υποψήφιος φίρερ ανέλυσε το «πρόγραμμά» του με ωμό τρόπο: «Τρία ευρώ το μήνα να δίνει κάθε αθηναίος πολίτης, συγκεντρώνεται ένα ποσό τριών εκατομμυρίων ευρώ. Θα φτιάξουμε ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας από μέλη του κόμματός μας (...) Θα ζητήσουμε άδειες οπλοφορίας, όπως έχουν πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες τέσσερις και πέντε οπλοφόρους. Γιατί να μην έχει κι ο Δήμος Αθηναίων 200 ενόπλους να προστατεύουν τη ζωή των πολιτών του;»!
Μ' άλλα λόγια, θέλουμε να κάνουμε τα ίδια, αλλά με όπλα και με μισθό! Η ομολογία ήταν τόσο απροκάλυπτη, ώστε υποχρεώθηκε την επομένη η «Χρυσή Αυγή» να εκδώσει ανακοίνωση για να την ανασκευάσει. Αλλά ήταν πια αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου