Αναδημοσίευση από www.tvxs.gr
Χιλιάδες πρόσφυγες φτάνουν κάθε χρόνο στη Γερμανία αναζητώντας άσυλο και μία καλύτερη ζωή. Οι περισσότεροι καταλήγουν σε στρατόπεδα κράτησης στην επαρχία όπου ζουν για μήνες σε συνθήκες που θυμίζουν φυλακή, περιμένοντας να απελαθούν. Το σύστημα αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας, γνωστής υποτίθεται για το σεβασμό της στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Άνθρωποι 25 διαφορετικών εθνικοτήτων βρίσκονται έγκλειστοι στο προσφυγικό στρατόπεδο Nostorf-Horst, στο γερμανικό κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας. Όλοι τους ταξίδεψαν χιλιάδες χιλιόμετρα προσπαθώντας να ξεφύγουν από πολέμους, πολιτικές διώξεις ή απλώς από την πείνα. Αφγανοί, Ιρανοί, Σομαλοί, μέχρι Σέρβοι και Ρομά παραμένουν έγκλειστοι αναζητώντας άσυλο.
Το Nostorf-Horst ήταν στρατιωτική βάση κοντά στα παλιά σύνορα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας. Σήμερα είναι διαμορφωμένο για την προσωρινή παραμονή προσφύγων ωστόσο οι συνθήκες διαβίωσης είναι απαράδεκτες. Οι περίπου 450 έγκλειστοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά μένουν ανά 4 σε δωμάτια 16 τ.μ. και δεν τους επιτρέπεται να βγουν από τις περιφραγμένες εγκαταστάσεις.
Σύμφωνα με το διευθυντή Wolf-Christoph Trzeba, πολλές φορές έχουν πραγματοποιηθεί έξω από το στρατόπεδο διαμαρτυρίες από οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. «Έρχονται εδώ, άρα πρέπει να δεχτούν τις συνθήκες», δηλώνει στο Spiegel. Ωστόσο οι πρόσφυγες αποκαλούν το στρατόπεδο «Γκουαντάναμο» και κάποιοι από αυτούς πραγματοποιούν απεργία πείνας.
Πράγματι φυλακή θυμίζουν οι εγκαταστάσεις, με τα μικρά δωμάτια χωρίς έπιπλα, τις ουρές για τα γεύματα σε συγκεκριμένες ώρες, τον κλειδωμένο παιδικό σταθμό, το μοναδικό δωμάτιο γυμναστικής, τα κοινόχρηστα μπάνια χωρίς πόρτες και τους τσακωμούς με μαχαίρια στην αυλή.
Σκοπός του Nostorf-Horst είναι να φιλοξενεί όσους ζητούν άσυλο μέχρι να ερευνηθεί η υπόθεσή τους και να απελαθούν. Ο αριθμός των αιτούντων άσυλο στη Γερμανία είναι γύρω στις 50.000. Αυξήθηκαν κατά 49,5% το 2010, ξεσηκώνοντας συζητήσεις σχετικά με το πώς θα επιλέγεται ποιοι γίνονται δεκτοί και τον προορισμό όσων απελαύνονται. Πρόσφατα αποφασίστηκε να μη στέλνονται στην Ελλάδα εξαιτίας των «χαμηλών προτύπων για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Το γερμανικό σύνταγμα προστάζει την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτικών προσφύγων, ωστόσο όσοι προέρχονται από χώρες με φυσικές καταστροφές ή φτώχεια περιπλέκουν την κατάσταση. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες στέλνονται σε κάποια «ασφαλή τρίτη χώρα», και από εκεί πίσω στην πατρίδα τους.
Ένας από τους πρόσφυγες που πραγματοποιούσε απεργία πείνας, ο Αφγανός Ali Reza, πέρασε και από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, όπως το 90% των μεταναστών που εισέρχονται στην ΕΕ. Ταξίδευε επί δύο χρόνια για να φτάσει στη Νορβηγία όπου είχε συγγενείς, όμως τον απέλασαν. Σύμφωνα με τον Ali οι συνθήκες διαμονής των προσφύγων στη Νορβηγία ήταν πολύ καλύτερες, τους έδιναν 300 ευρώ το μήνα και τους έκαναν μαθήματα νορβηγικών. «Το μόνο που θέλουμε είναι να έχουμε δικά μας δωμάτια, να μάθουμε γερμανικά, να μαγειρεύουμε, να μπορούμε να υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας», εξηγεί.
Οι γερμανικές αρχές δεν ενδιαφέρονται να βοηθήσουν στην προσαρμογή των προσφύγων. Οι συνθήκες, σύμφωνα με τον Trzeba, είναι έτσι για να τους δημιουργείται η επιθυμία να γυρίσουν στη χώρα τους και δεν πρόκειται να αλλάξουν. Πολλοί παραμένουν για πάνω από ένα χρόνο στο Nostorf-Horst μη γνωρίζοντας τι θα τους συμβεί. Όταν βγαίνει η εντολή απέλασης έχουν δικαίωμα να ασκήσουν έφεση, υπάρχει όμως μία δικηγόρος για 450 άτομα.
Οι περισσότεροι καταλήγουν με το ζόρι μέσα στη νύχτα στο λεωφορείο με προορισμό το αεροδρόμιο. Για πολλούς η απέλαση ισοδυναμεί με θάνατο και κάθε μέρα ζουν με το φόβο της. Όταν αποφασίστηκε η απέλασή του στη Νορβηγία και από εκεί στο Αφγανιστάν, ο Ali κατέρρευσε και εισήχθη σε ψυχιατρείο με τάσεις αυτοκτονίας. «Προτιμώ να πεθάνω από το να γυρίσω», δηλώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου